sprzęt i akcesoria


Poniżej zaprezentowane zostały motocykle i ich podzespoły używane w sporcie żużlowym
szarym kolorem podano orientacyjne uśrednione ceny w EURO.

motocykle
z silnikiem
własnej konstrukcji
motocykl AJS motocykl ARIEL motocykl BSA motocykl CALTHROPE motocykl CROCER motocykl CYCLONE motocykl DKW
                       
motocykl DOUGLAS motocykl ESSO motocykl EXCELSIOR  motocykl GM  motocykl GODDEN motocykl HARLEY motocykl HUSQVARNA motocykl INDIAN
      5000 euro           
 motocykl JAMES motocykl JAWA motocykl JAWESO motocykl MC EVOY  motocykl montgomery motocykl NEW IMPERIAL  motocykl NORTON
      4000 eur                  
motocykl NSU motocykl OEC motocykl PM PANTHER motocykl PUCH motocykl sarolea motocykl SCOTT motocykl SUNBEAM motocykl TRIUMPH
                       
motocykl VELOCETTE motocykl VICTOR

motocykle
z silnikiem JAP
motocykl EXCELSIOR motocykl JAP motocykl MARTIN-JAP motocykl MC EVOY motocykl MONSELEY motocykl NEW IMPERIAL motocykl OEC motocykl OK SUPREME
                      
motocykl P&P motocykl REX-ACME motocykl ROTRAX motocykl ROYAL-ENFIELD motocykl RUDGE motocykl WHIRLWIND     

motocykle
polskiej konstrukcji
motocykl CWS motocykl FIS motocykl JUNAK motocykl LECH motocykl SOKÓŁ motocykl ZMG      

silniki silnik AJS silnik BSA silnik CALTHROPE brak danych  silnik ESSO silnik FIS  silnik GM silnik GODDEN
                     3000 euro      
silnik GTR   silnik HUSQVARNA  silnik INDIAN  silnik JAP silnik JAWA silnik JUNAK silnik MINERVA
             2500 euro          
silnik NSU silnik peugeot brak danych brak danych silnik WESLAKE silnik COVENTRY VICTOR         

podzespoły
motocykla
BŁOTNIKI DEFLEKTOR KIEROWNICA KOŁA ŁAŃCUCH OPONY OSŁONY PŁYNY
40 przód / 80 tył 350 200 150 przód / 300 tył 40 sprzęg / 45 tylny 30 przód / 50 tył 200 1,5 za litr / 20 za litr

PODNÓŻEK.

RAMA SIODŁO TŁUMIK KOŁA ZĘBATE .WIDELEC PRZEDNI
                                       40 1500 50 200 35 500                                      

podzespoły
silnika
CHWYTACZ OLEJU FILTR GAŹNIK GŁOWICA KORBOWÓD SPRZĘGŁO TŁOK I CYLINDER PIERŚCIENIE TŁOKOWE
brak danych 40 900 600 300 1100 350 / brak danych 20
ŚWIECE i ZAPŁON WYŁĄCZNIK ZAPŁONU ZAWORY I SPRZĘŻYNY ZAWOROWE KRZYWKI I POPYCHACZE
30 świece / 250 zapłon 70 30 zawory / 150 sprężyny 400 / brak danych

ubiór
zawodnika
OKULARY - GOGLE BUTY KASK OCHRANIACZE SKÓRA - KEVLAR ZATYCZKI OCHRONNE
                                        50 / 30 300  300 330 za kpl 1000    10 - 50                                            

Opisy na podstawie:
www.gmengine.net/; Jawa;
Dirt - Track żużel lat przedwojennych
www.cybermotorcycle.com/

www.sportowefakty.pl

Wielu kibiców interesuje się tylko wynikami, statystykami czy sylwetkami zawodników. Jednak wyniki osiągane są przez żużlowców dzięki motocyklom żużlowym, które muszą spełniać określone parametry i podlegają pewnym procedurom. "Żużlówka" jest to pojazd, który charakteryzuje się świetnym, błyskawicznym startem, wielkim przyspieszeniem, dużą mocą, małą wagą, a więc bardzo korzystnym stosunkiem wagi do mocy.
W początkowych latach uprawiania speedwaya zawodnicy startowali na czym mogli. W związku z tym w zawodach uczestniczyły motocykle różnych klas. Wynikało to z tego, że początki żużla nie precyzowały żadnych, jednolitych przepisów technicznych dla motocykli. Nie było też motocykli produkowanych specjalnie do wyścigów żużlowych. Zawodnicy sami przygotowywali swe maszyny, najczęściej metodą prób i błędów. Podstawową zasadą w przygotowaniu motocykla w latach przedwojennych było zdjęcie wszystkiego co było niepotrzebne do jazdy po torze. Demontowano więc skrzynię biegów, reflektory i całą instalację oświetleniową, duże zbiorniki paliwa zastępowano mniejszymi, pozbywano się hamulców, lewego podnóżka i błotników. Tak "tuningowany" motocykl posiadał mniejszą masę (a zarazem siłę odśrodkową) i lepiej zachowywał się na torze, a zawłaszcza podczas jazdy po łuku.
W tych czasach jeżdżono na motocyklach o pojemności silnika 350-500 cm3. Ale już wówczas trzy wytwórnie wyprodukowały motocykle, które stworzyły historię. Były to 2-cylindrowy angielski Douglas 350 (później 500), w którym cylindry były ułożone poziomo, a sam silnik miał obniżone położenie. podwójna rama tego motocykla była pozbawiona zbędnych elementów, ale jednocześnie wykonana z lekkich materiałów wyposażona była w przedni widelec ze śrubową sprężyną, siodło i wąską kierownicę. To wszystko spowodowało że Douglas przez długie lata był idealną maszyną do uprawiania żużla. Rywalizowały z nim amerykańskie Indian i Harley. Ten ostatni stworzył swą konstrukcją, pozbawioną wszystkiego co zbędne, jakby wzór dla następnych motocykli, którymi w r. 1930 stały się motocykle Rudge, a z chwilą odkrycia metanolu jako paliwa skonstruowano pierwszy silnika JAP, a później wszystkie inne konstrukcje oparte o ten silnik (Weslake, Godden, Jawa, GM).
Oprócz firm JAP i ESO/JAWA także inne firmy próbowały konstrukcji motocykli do jazdy na żużlu: Hädlund w Szwecji, Matchless i BSA w Anglii, UFA w Związku Radzieckim, DR500 w RFN, czy też nasz polski przemysł (FIS). Były to jednak próby raczej chybione.

Motocyklowe szaleństwo nie ominęło również Polski, w której nowo zorganizowane główne komisje już w pierwszym roku po Zjeździe Polskiego Związku Motorowego w 1956 r. mogły poszczycić się wcale dobrymi wynikami pracy, choć jeszcze nie na miarę ambicji i dążeń działaczy. Szczególnie wiele uwagi poświęciły sprzętowi, podstawie wszelkich sportów motorowych. Główna Komisja Sportowa Samochodowa (GKSS) prowadzona przez Konstantego Woyciechowskiego, działacza o dużej wiedzy i ogromnej kulturze osobistej, tak jak mogła starała się uruchomić budowę samochodów wyścigowych, dla których wkrótce upowszechniła się nazwa "Sam". Nawiązała też bliski kontakt z Fabryką Samochodów Osobowych, budząc w jej dyrekcji zainteresowanie sportem samochodowym, co później zaowocowało bogatą współpracą. Główna Komisja Sportowa Motocyklowa (GKSM), pracowała po przewodnictwem działacza Tatrzańskiego Klubu Motocyklowego (TKM) Zakopane i znakomitego organizatora Rajdów Tatrzańskich, Jana Jasiorkowskiego. Przy okazji Sześciodniówki -56 w Garmisch-Partenkirchen, w której obok zespołów narodowych PZM, brał udział team fabryczny Warszawskiej Fabryki Motocykli, doszło do wstępnych rozmów na temat przygotowania wytwarzanych w niej pojazdów do celów sportowych. Wkrótce zostały one uwieńczone sukcesem, gdyż uzgodniono wykonanie w 1958 roku 500 sztuk motocykli rajdowych WFM. Do współpracy wciągnięto też Szczecińską Fabrykę Motocykli, która zobowiązała się do przygotowania motocykli Junak na potrzeby sportu (rajdy, crossy i wyścigi). Efekty przerosły chyba oczekiwania, bo już w 1958 roku W. Płużański na Junaku 500 zdobył złoty medal w Sześciodniówce w RFN. Był to jednocześnie pierwszy sukces międzynarodowy polskiego przemysłu motocyklowego. W następnych latach współpraca w dziedzinie sportu została rozszerzona na pozostałe wytwórnie motocykli: KZWM (SHL) w Kielcach i WSK w Świdniku.
Nowo powstała Główna Komisja Sportu Żużlowego (GKSŻ) i
jej działacze troszczyli się o zapewnienie zawodnikom pojazdów na przyzwoitym poziomie, w znacznym stopniu przyczyniając się do poprawy jakości motocykli żużlowych FIS wykonywanych w WSK w Rzeszowie. Wcześniej bo już w 1956 roku PZM sprowadził 6 wyścigowych motocykli Norton oraz 18 rajdówek BSA i Jawa. W następnym uzyskano przydział dewiz na sprowadzenie dalszych 4 Nortonów, 10 najlepszych wówczas, angielskich motocykli żużlowych z silnikami JAP oraz 15 rajdówek (AJS, Maico, Zundapp), a ponadto 13 silników samochodowych (Royal Meteor, Simca i Skoda). Prace trzech głównych komisji sportowych koordynował w tych latach wiceprezes sportowy ZG PZM Zenon Sokołowski, niestety przedwcześnie zmarły w roku 1960. Ten przedwojenny zawodnik rajdowy i zasłużony działacz PKM Warszawa, był inicjatorem nowej polityki sportowej, do której wniósł wiele osobistych przemyśleń i koncepcji. Ważnym dorobkiem nadzorowanych przez niego komisji było nowe, całkowicie zmodernizowane wydanie regulaminów sportu motorowego dostosowane do przepisów FIM, owoc żmudnej, wielomiesięcznej pracy specjalistów ze wszystkich dyscyplin.

Z czasem okazało się, że efekty tych prac w swej istocie były tak solidne, że przetrwały całe dziesięciolecia i do dziś "Żużlówka" nie jest zbyt skomplikowanym pojazdem. Aby go złożyć potrzebne nam będą dwa koła: przednie i tylne, rama (przedni widelec, środek i tył) oraz blachy silnika, które łączą całą konstrukcję ramy z silnikiem. Do tego hak z ośką łączący tył ramy i blachy silnika, przystawka sprzęgła, kompletne sprzęgło, które między innymi ma za zadanie, przenieść obroty z silnika (za pomocą przedniego łańcuszka) na tylne koło za pośrednictwem tylnego łańcucha. Do tego musimy dołożyć: osłonkę sprzęgła, kierownicę, siedzenie, błotniki, kolanko wydechowe i tłumik oraz bak, czyli zbiornik na metanol. W ten sposób mamy już gotowe podwozie. Do tego silnik, gaźnik z filtrem powietrza, układ zapłonowy i można wyjeżdżać na tor.
Niestety
w swej prostocie niekiedy stanowi zagadkę dla wielu doświadczonych zawodników i mechaników, dlatego adept szkółki z motocyklem żużlowym powinien zapoznać się nie tylko przez wydawnictwa techniczne traktujące o zagadnieniach sprzętu motoryzacyjnego, ale i na miejscu w klubie, korzystając z możliwości, jakie daje klubowy warsztat. Ponieważ są to zagadnienia ściśle specjalistyczne, wchodzące w zakres pracy i obowiązków mechanika, zawodnik powinien się z nimi zapoznać w sensie ogólnym, ale na w stanie opanować proste problemy silnika i podwozia, aby móc stawiać wymagania mechanikowi, wskazywać mu usterki utrudniające pracę sprzętu oraz wyjaśnić pewne zjawiska, konieczne do prawidłowego i skutecznego "ustawienia" motocykla dla własnych potrzeb.

Żużlowcy, żeby poprawić osiągnięcia swoich maszyn, dokonują tuningu motocykli, który polega głownie na zmianie parametrów silnika. Tunerzy wówczas najbardziej pracują nad głowicą, starając się jak najlepiej ją "dopieścić" i dograć z krzywką zaworową, która odgrywa bardzo ważną rolę oraz ze sprężynami zaworowymi. Większość tunerów stosuje własne krzywki zaworowe. Nawet jeśli uda nam się zdobyć daną krzywkę nie jest powiedziane, że w innym silniku, z inną głowicą, silnik będzie miał podobne osiągi. Niestety takie zmiany sporo kosztują, jednak aby ścigać się z najlepszymi potrzeba motocykla zbudowanego z najlepszych dostępnych na rynku części oraz silnika z najwyższej półki, czyli od dobrego tunera. W sumie koszt kompletnego motocykla, to kwota rzędu 35-50 tys. złotych. Najdroższy w tym jest silnik od tunera, który kosztuje około 25 tysięcy złotych. Sprzęgło w granicach 2500 do 4000 tys. zależności na jakie się zdecydujemy. Gaźnik dostaniemy za 3500 złotych, kompletne koła przednie i tylne z oponami to wydatek około 2500 zł. Przedni widelec od 1400 do 2400, środek ramy to 700 - 900 złotych i tył około 650 złotych. Do tego dochodzi dużo innych części. W takim motocyklu zbudowanym przez dobrych mechaników i z dobrych części raczej rzadko coś się psuje. Praktyka wykazała, że silnik motocykla żużlowego można eksploatować bez kapitalnego remontu przez około 20 do 30 biegów. Po każdym meczu należy dokonać przeglądu, a po 5-6 meczach należy silnik rozebrać, zdjąć głowicę i cylinder, w celu szczegółowych oględzin i usunięcia ewentualnych nieprawidłowości. Tarczki sprzęgła, które średnio zmieniamy co dwa lub trzy mecze, jak również przekładki aluminiowe. Sprężyny, sprzęgła w zależności, jakie są używane, też są często wymieniane. Na jednych można jeździć po 10 meczów, a inne co zawody trzeba wymienić. Kosz sprzęgłowy w połowie sezonu też nadaje się zazwyczaj do wymiany. Linki od sprzęgła i gazu trzeba zmieniać co kilka tygodni, a przedni łańcuszek średnio co cztery mecze. Ta mała wytrzymałość części najbardziej wpływa na koszty uprawiania speedwaya.

Uruchamianie motocykla żużlowego różni się od uruchamiania innych pojazdów. Czynność ta jest krótsza, ponieważ tolerancje pasowania części będących w ruchu posuwisto-zwrotnym są w silniku żużlowym o wiele większe. Niektórzy twierdzą, że dla dotarcia motocykla wystarczy spalić 4-5 zawartości zbiornika paliwa, jadąc z szybkością 40-50 km/godz., a ponoć dla ostatecznego "doszlifowania" silnika potrzeba 40-50 biegów. Oczywiście liczby te będą się różnić, jeśli docieranie będzie się odbywać w różnych warunkach torowych i pod różnymi jeźdźcami.
Silnik motocykla żużlowego jest bardzo wrażliwy na temperaturę. Za zimny silnik jest narażony na zbyt szybkie zużycie, a ponadto ma mniejszą moc. Dlatego przed każdym treningiem lub meczem należy silnik motocykla podgrzewać przez około 5-6 min i starać się nie dopuścić do zbytniego ochłodzenia przed biegiem.
Przed uruchomieniem nowego bądź dawno nie używanego silnika należy wlać około 100 ccm oleju przez otwór w głowicy służący do regulacji luzu zaworowego. Olej ten, spływając w dół aż do rozrządu, smaruje części rozrządu do czasu aż zacznie pracować pompa olejowa. Do uruchamiania silnika używa się świecy o wartości cieplnej 225-240. Dopiero po odpowiednim nagrzaniu silnika wymienia się ją na świecę właściwą.
Uruchamia się motocykl przez tzw. zapychanie bądź ustawia się silnik przez gwałtowne potrącenie tylnego koła w kierunku z dołu do góry. Przed rozpoczęciem tych czynności należy motocykl, jeśli stoi na ziemi, cofnąć w kierunku przeciwnym do jazdy aż do momentu, kiedy poczuje się opór; to samo czyni się tylko z tylnym kołem, jeśli motocykl stoi na podstawce. Silnik podgrzewa się na niskich obrotach przez około 5-6 minut. Można to samo uzyskać, przejeżdżając w średnim tempie kilka okrążeń toru.

Specyfikacja motocykli do zawodów na torach żużlowych
wyciąg z regulaminu

1. Do zawodów na torach żużlowych i mini żużla dopuszcza się motocykle wszelkich firm pod warunkiem, że ich konstrukcja odpowiada przepisom Kodeksu Sportowego FIM. Np. minimalna masa motocykla przeznaczonego do uprawiania klasycznej odmiany speedwaya wynosi 77 kg.
2. motocykle muszą mieć układ wydechowy odpowiadający przepisom FIM. W zawodach krajowych wolno używać tłumików homologowanych przez FIM - dostosowanych do obowiązującego limitu głośności do 98 dB, oryginalnych (bez żadnych zmian i ulepszeń), zgodnych z rysunkami rozpowszechnionymi przez GKSŻ. Wykaz homologowanych tłumików zawarty jest w postanowieniach na dany rok i uzupełniany komunikatami GKSŻ;
3. we wszystkich zawodach rozgrywanych w kraju mogą być używane tylne opony dowolnej marki i dowolnego typu, mające ważną na dany rok homologację FIM. Wykaz homologowanych opon tylnych zawarty jest w postanowieniach na dany rok i uzupełniany komunikatami GKSŻ;
4. niedozwolone jest modyfikowanie opony w jakikolwiek sposób;
5. niedozwolone jest używanie podgrzewaczy opon;
6. naprawianie kierownic wykonanych z lekkich stopów poprzez ich spawanie jest zakazane;
7. od lat '70 do roku 2012 niedozwolone było stosowanie tytanu i jego stopów w silniku i podwoziu motocykla;
8. w zawodach o DMP (Ekstraliga) obowiązuje wyposażenie motocykli w deflektory, z zastrzeżeniem przepisów Art. 759. Wolno używać wyłącznie deflektorów homologowanych przez FIM. Wykaz homologowanych deflektorów zawarty jest w postanowieniach na dany rok i uzupełniany komunikatami GKSŻ. W innych zawodach o mistrzostwo Polski i nagrody PZM wyposażenie motocykli w deflektory jest zabronione;
9. w zawodach nie wolno używać innych motocykli niż podanych w zgłoszeniu dostarczonym organizatorowi.

W sporcie żużlowym istniej pojęcie niebezpiecznej konstrukcji, którą szczegółowo opisuje jeden z artykułów w regulaminie sportu żużlowego. Sędzia zawodów powinien wykluczyć każdy motocykl, którego konstrukcja lub stan zagrażają w jego opinii bezpieczeństwu. Jako niebezpieczne mogą być uznane m.in.: zbędne wyposażenie, źle wykonane podnóżki, nie zamykająca się samoczynnie przepustnica, kolce lub inne dodatki na oponach.

Również oględziny i pomiary motocykla zostały szczegółowo opisane w regulaminie sportu żużlowego. Sędzia zawodów może zarządzić komisyjne oględziny i pomiary motocykla w czasie zawodów lub po zawodach z własnej inicjatywy lub w związku z protestem. Regulamin szczegółowy zawodów lub cyklu zawodów może przewidywać obowiązek mierzenia pojemności silników. Odmowa przeprowadzenia oględzin lub pomiaru motocykla w zakresie: pojemności silnika, średnicy gardzieli gaźnika, wagi motocykla, tłumika i opony przez zawodnika lub upoważnioną przez niego osobę jest równoznaczna ze stwierdzeniem, że nie są one zgodne z wymogami regulaminu. Demontażu do oględzin lub pomiaru dokonuje zawodnik bądź upoważniona przez niego osoba. Wyniki pomiarów odnotowane są w „Protokole Pomiarów Parametrów Technicznych Motocykla Żużlowego”, którego wzór stanowi załącznik nr 6 druków obowiązujących w sporcie żużlowym. W krajowych zawodach żużlowych mimo zakazu do roku 2012 nie prowadziło się badań na stosowanie tytanu, a do roku 2011 na głośność tłumików o ile regulamin uzupełniający zawodów nie wprowadzał tego obowiązku lub GKSŻ nie postanowiła inaczej.

Z kolei inny artykuł regulaminu mówi o procedurze kontroli technicznej
1. Kontrola techniczna zaczyna się trzy godziny przed zawodami, a kończy się na 1 godzinę przed zawodami.
2. Podczas kontroli, na terenie, gdzie ona się odbywa, może przebywać zawodnik, którego kontrola dotyczy oraz do dwóch mechaników przez niego upoważnionych i kierownik drużyny w zawodach drużynowych.
3. Zawodnik lub jego mechanik, przedstawia do kontroli czysty motocykl z pustym zbiornikiem paliwa oraz kask.
4. Motocykl jest ważony i wynik zapisywany w karcie kontroli technicznej.
5. Obowiązkowej kontroli poddawane są gaźnik i tłumik.
6. Gaźniki i tłumiki motocykli, które przeszły kontrolę, oznakowane są nalepką lub farbą.
7. Kontroli mogą być poddane inne części motocykla jak również zatankowane paliwo (metanol)

Pomiar pojemności silników w zawodach, gdzie przeprowadza się obowiązkowy pomiar pojemności silników, motocykle, na których zawodnicy startowali w swoich ostatnich biegach, umieszczane są w zamkniętym parku maszyn ("park ferme"). Motocykle mogą być zabrane z zamkniętego parku po upływie 30 minut od zakończenia ostatniego biegu w zawodach, za wyjątkiem motocykli, które poddane są kontroli. Zawodnik, który startuje w biegu dodatkowym, zabiera z zamkniętego parku motocykl i wstawia go powtórnie po zakończeniu biegu.

Pomimo wyraźnych przepisów dotyczących motocykli żużlowych i całego ekwipunku motocykla nie ma dwóch jednakowych motocykli, każda maszyna ma swoje własne parametry i charakterystykę. Dla przykładu, światowa czołówka żużlowców przed sezonem testuje około 10 silników, wybiera z tego 3-4, a pozostałe sprzedaje mniej zamożnym zawodnikom.

Podstawowe parametry motocykli żużlowych
  Minimalna waga motocykla 77 kg
  Pojemność silnika 500 ccm
  ilość cylindrów 1
  ilość zaworów 4
  ilość świec zapłonowych 1
  ilość gaźników 1
  głośność tłumika max 98 dB
  skok przedniego widelca max 50 mm
  średnica gardzieli gaźnika fi 35 mm
  szerokość kierownicy 700mm - 900 mm
  używane paliwo czysty metanol
  opona tylna max szer. - 100 mm
max dł. klocków - 8mm
max liczba nacięć - 3
  deflektor  
  długość podnóżka max długość 70mm
   
  przepustnica gaźnika zamyka się samoczynnie po zwolnieniu manetki
  silnik musi posiadacz chwytacz oleju opróżniany po każdym biegu
  motocykl musi posiadać wyłącznik zapłonu
  od lat '70 do roku 2012 w konstrukcji motocykli nie można było używać
stopów tytanu
  zakaz podgrzewania opon
   
W roku 2012 Międzynarodowa Federacja Motocyklowa od sezonu 2013 zezwoliła na stosowanie tytanu w motocyklach żużlowych.
Rozwiązanie to pomimo, że teoretycznie tytan jest materiałem dużo bardziej wytrzymałym i mogło spowodować wydłużenie żywotności żużlowych maszyn spotkało się z mieszanymi komentarzami. Dało się wyczuć w wypowiedziach fachowców, że sport żużlowy będzie jeszcze bardziej elitarnym sportem z uwagi na jeszcze wyższe koszty. Przygotowanie silnika z użyciem tytanu to dodatkowy koszt od 800 euro wzwyż więcej, niż w przypadku standardowych części.
Zawodnicy bali się nie tylko wyższych kosztów, ale i tego, że silnik z tytanowymi częściami zaczynał pracować inaczej. Ponadto nie było wiadomo jak zmiana budowy silnika wpłynie na pracę innych podzespołów "nie tytanowych". Żużlowcy na nowo musieli dopasowywać maszyny do poszczególnych torów i szukać optymalnych rozwiązań w ustawieniach sprzętu, a także nauczyć się nowego stylu jazdy. Wielu jednak przekonywało, że silnik stanie się bardziej wytrzymały i koszty zrekompensuje mniejsza liczba tzw. remontów silnika.
Warto również wspomnieć, że tytan jako metal niezwykle lekki wpłynie na wagę motocykla. Jednak minimalna wadze motocykla, która wynosi 77 kg wymuszała zastosowanie odważników dociążających lub zastosowanie cięższych innych podzespołów. Obecnie tytan ma zastosowanie przede wszystkim w zaworach silnikowych, czopach tłoka i korbowodach. W przypadku wymienionych podzespołów wykorzystuje się przede wszystkim mniejsza masę, bowiem przy lżejszych zaworach można znacznie lżej spiąć sprężyny zaworowe, co powoduje pracę silnika na mniejszych obciążeniach. Innym zagadnieniem są tytanowe korbowody, które przy mniejszej masie własnej, łatwiej wprowadzić w ruch.
Obiektywnie patrząc na dzień dzisiejszy trudno powiedzieć jakie będą losy "tytanowego żużla"???
Upłynęło zbyt mało czasu i wykonano zbyt mało testów, aby wydać jednoznaczny werdykt.

Dane techniczne charakterystycznych silników używanych w sporcie żużlowym

Marka silnika
typ
Kraj
Produkcji
Rok
produkckcji
Rozrząd Ilość
zaworów
Średnica / skok
cylindra
mm
Pojemność
cm3
Stopień
sprężania
Średnica
gaźnika
mm
Max. Moc
kW (KM)
 / obr.min-1
Ciężar
silnika
kg
JAP
JAP
ESO S-45
FIS
ESO DT-5
JAP
JAWA 890
JAWA 892
JAP 84S
WESLAKE 275
JAWA 894
GODDEN Mk4
ANTIG Mk4
ANTIG Mk2
GM
JAWA 897
JAWA 896
JAWA 893
JAWA 898
JAWA 884-5 *
GB
GB
CS
PL
CS
GB
CS
CS
GB
GB
CS
GB
GB
GB
I
CS
CS
CS
CS
CZ
1930
1949
1954
1959
1959
1960
1965
1970
1974
1975
1976
1984
1984
1984
1984
1985
1985
1989
1990
1998
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
OHV
DOHC
OHC
OHC
OHC
OHC
OHC
OHC
OHC
OHC
OHC
2
2
2
2
2
2
2
2
2
4
4
4
4
4
4
4
4
2
4
4
80 / 99
80 / 99
88 / 82
80 / 99
88 / 81,7
80 / 99
88 / 81,7
83 / 91,5
84 / 90
85,7 / 85,8
88 / 81
85,5 / 86
85,8 / 85,9
85,8 / 85,9
86 / 85,8
85 / 87
85 / 87
85 / 87
85 / 87
85 / 87
497,6
497,6
498,5
497,6
496,9
497,6
496,9
495,1
499,0
494,8
492,0
493,8
496,2
496,2
498,4
493,0
493,0
493,0
493,0
493,0
14:1
14:1
14:1
14:1
14:1
14:1
14:1
13:1
14:1
13:1
13:1
13:1
13:1
13:1
13:1
12,5:1
13,5 / 14:1
---
---
---
27
27
35
27
35
32
35
35
34
34
36
34
34
34
34
34
34
34
34
34
28 (38) / 6300
33 (45) / 6000
36,8 (50) / 7500
33 (45 / 6000
39 (49) / 7000
36,8 (50) / 6500
38,2 (52) / 8000
38,8 (53) / 7750
41,9 (57) / 7400
42,6 (58) / 7500
45,6 (62) / 9000
47 (64) / 8250
44,1 (50) / 8500
47,8 (65) / 9000
50,7 (69) / .
41 (55,7) / 8600
47 (63,9) / 9000
41 (55,7) / 85000
---
52 (69,7) / 9500
27,9
27,8
28,0
---
28,0
26,8
---
---
27,0
28,5
32,5
29,4
29,5
25,0
25,0
29,5
---
30,0
27,5
26,0
Objaśnienie skrótów: * = silnik pochylony
GB = Wielka Brytania            CS = Czechosłowacja
PL = Polska                           I = Włochy
OHV = zawory w głowicy, rozrząd popychaczowy
OHC = zawory w głowicy, wałek rozrządu w głowicy
DOHC (lub 2x OHC) = zawory w głowicy, dwa wałki rozrządu

W 2020 roku żużel dotknęła silnikowa rewolucja, bowiem w silnikach o pojemności 500 cc obowiązkowo wprowadzono limitery obrotów. Część środowiska obawiała się, że ograniczenie obrotów do 13500 może negatywnie wpłynąć na zachowanie jednostek napędowych. Specjaliści nie podzielali jednak tych obaw, bowiem tak naprawdę na dystansie motocykle nigdy nie osiągają takich obrotów. 9-10 tysięcy to było maksimum. Na maksymalnych obrotach silniki pracowały tylko na starcie i często przez to dochodziło do ich "przekręcenia" tylnego koła. Limitery jednak mogły pomóc ograniczyć koszty tuningu i serwisu sprzętu. Niewiele osób było sobie wyobrazić, że ciężar tłoka przy pracy góra-dół na starcie, dochodzi do 4 ton i takie przeciążenia skutkowały mikropęknięciami, które obniżały trwałość silników. Silniki z limiterami miały mieć zatem większą żywotność, bowiem serwis nie był tak częsty, jak przy silnikach wysokoobrotowych.


Koszty jakie ponosi zawodnik z polskiej światowej czołówki w trakcie sezonu
od lat regularnie startujący w lidze polskiej, szwedzkiej i kadrze narodowej


  zużycie koszt w sezonie w złotych

silnik po tuningu 6 sztuk 50 000
przegląd co 10-15 biegów 2 000

Zawodnik startujący w lidze polskiej, szwedzkiej i GP staje pod taśmą w 150 biegach, co daje koszt zakupu i serwisu silników około 270 000 zł.

serwis co 30 -40 biegów 5 000
łańcuchy przednie i tylne 20 sztuk 3 000
sprężyny sprzęgła 30 kompletów po 6 sztuk 4 500
linki sprzęgła i linki gazu 20 sztuk 5 000
tylne koło 6 sztuk 6 000
olej i spray 150 litrów oleju 7 000
tarcze sprzęgła i tarcze aluminiowe 150 sztuk 37 500
opony na zawody i na treningi 200 do 250 sztuk 50 000
pozostałe drobne części 1 sezon 15 000
koszt utrzymania dwóch mechaników 1 sezon 150 000

Razem     

598 000

W zestawieniu założono, że zawodnik nie notuje upadków i defektów.
Nie uwzględniono w nich kosztów podróży i zakwaterowania oraz części które można wykorzystywać do ich naturalnego zużycia lub
mechanicznego uszkodzenia podczas upadku.
W cenniku uwzględniono rabaty jakie zawodnik światowej klasy może uzyskać u swoich dostawców.

Zbigniew Flasiński, Metodyka szkolenia i zagadnienia wybrane w sporcie żużlowym
Motocykle do speedway'a dawniej i dziś - Władysław Pietrzak
Henryk Grzonka; "Speedway mała encyklopedia" 1996
Wiesław Dobruszek; "Żużlowe ABC"; Leszno 2004
Regulaminy sportu żużlowego, źródła własne

strona główna

toruńskie turnieje turnieje światowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt