Coventry i okolice w pierwszej połowie XX w. stanowiły istne zagłębie
motocyklowe. Zainstalowało się tam co najmniej kilkadziesiąt firm
produkujących jednoślady z silnikiem spalinowym. Nie ma więc nic dziwnego w
tym, że kilku producentów zdecydowało się użyć w swej nazwie słowa Coventry.
Istniały więc: Coventry B&D, Coventry Challenge, Coventry Mascot,
Coventry Star, Coventry Victor, Coventry Premier. Wszystkie one zakończyły
swą działalność w dziedzinie produkcji motocykli przed drugą wojną światową.
Z pewnością najbardziej znaną firmą z branży, której nazwa rozpoczynała się
od słowa Coventry, była Eagle (po naszemu orzeł). Zgodnie z tradycją również
ona zakończyła produkcję wraz z wybuchem drugiej wojny światowej.
Jednak na torach żużlowych zaistniały motocykle z fabryki Coventry Victor. Brytyjska fabryka produkcję silników rozpoczęła w
roku 1911. Jednak w pierwszym okresie nastawiona była na produkcję
dwucylindrowych jednostek napędowych w układzie bokser. Silnik z tejże
fabryki w czasie wojny używano między innymi do produkcji samolotów. Jednak
sukces fabryce przyniosła produkcja trójkołowych samochodów
turystycznych i sportowych.
Po zakończeniu działań wojennych firma zajęła się samodzielną produkcją
motocykli czego owocem był pierwszy motocykl do wyścigów dirt-trackowych o
nazwie Coventry Victor - Dirt Tracker, który wyjechał z fabryki w
roku 1928.
Oferowany dirt-trackowcom silnik w charakterystycznym układzie poziomym
był jednostką dwucylindrową o pojemności 488 ccm. Smarowanie zapewniała
automatyczna pompa olejowa, a paliwo dostarczały dwa gaźniki Amal. Powietrze
do silnika zasysane było z filtra, który miał chronić silnik przed brudem i
kurzem.
Aby poprawnie zamocować silnik i skrzynię biegów, ramy motocykla były
wyposażone w specjalne wzmocnienia, które pełniły także funkcje ochronne
podczas upadków. Ponieważ silnik był montowany w ramie w pozycji leżącej
motocykle uzyskiwały nisko umiejscowiony środek ciężkości, co ułatwiało
prowadzenie maszyny.
Ponieważ silnikowy jednoślad Coventry Victor, miał wielu konkurentów
na angielskim rynku, zaniechano dalszych prób z dirt-trackiem, a do
historii przeszedł w zasadzie tylko specyficznie ułożony silnik.
W roku 1938 firma zakończyła swą działalność, by powrócić po
dziesięciu latach i zająć się produkcją silników do lekkich samochodów.
Zdjęcie i opis pochodzi z książki
Dirt - Track
żużel lat przedwojennych