motocykl monseley JAP

Alex Moseley prowadził warsztat mechaniczny przy torze w West Ham. Jeszcze przed bomem na dirt ­track londyńczyk należał do grupy najlepszych mechaników i znawców sportów motorowych, a wraz z pojawieniem się pierwszych żużlowych torów i zawodów został wielkim entuzjastą nowego sportu. W pionierskich latach jako nieliczny prowadził prace nad wykorzystaniem różnych stopów, lżejszych metali w konstrukcjach motocyklowych podwozi. W swoich rozwiązaniach przywiązywał wagę do każdego kilograma - mając wiedzę o specyfice "czarnego sportu" - znał istotę i znaczenie ciężaru motocykla, przede wszystkim podczas startu. W okresie przedwojennym zespół londyńskiego Wets Ham posiadał kadrę bardzo dobrych zawodników - ale kto wie, jaką rolę w sukcesach zawodników odegrał brak kilku kilogramów.

Na początku lat 30-tych Moseley opiekował się sprzętem zawodników klubu Wembley. W roku 1934 objął nadzór nad motocyklami West Ham i został obok zawodników jednym z głównych autorów mistrzowskiego tytułu dla klubu z Londynu - West Ham. Obok rutynowych czynności nad silnikami, dodatkowo opracował projekt nowego podwozia do żużlowego motocykla. Zaprojektowana rama była wyjątkowo lekka, a całość motocykla zdecydowanie lżejsza niż u konkurentów: 77 - 80 kg w porównaniu do 108 -109 kg standardowego egzemplarza. Alec Moseley do budowy dobierał wyjątkowo lekkie stopy metalu. Zmiany te bardzo zwiększyły koszt konstrukcji, ale jej elastyczność i sprężystość była wyjątkowa. Motocykl wytworzono dla Erica Chitty, ale ostatecznie każdy zawodnik West Ham mógł startować na ramie konstrukcji Moseley'a. Niestety, mimo rewolucyjnych zmian i  widocznego postępu technicznego nie uruchomiono przemysłowej produkcji motocykla, ograniczając się tylko do kilku egzemplarzy na wewnętrzne potrzeby klubu.

Podczas wojny Moseley pracował dla potrzeb angielskiego lotnictwa. Po wojnie mechanik ­konstruktor prowadził warsztat w Ipswich, gdzie dalej udoskonalał i odchudzał żużlowe ramy. Podobną drogę rozwoju obrali w końcu lat BO-tych amerykańscy zawodnicy: Bruce PenhalI, Bobby Schwatrz czy Denis Sigalos dysponując prawie nieograniczonymi funduszami w konstrukcjach swoich motocykli zaczęli stosować tytan jako materiał zdecydowanie lżejszy i jednocześnie trwalszy. Wysoki koszt tych nowinek powodował, iż były one dostępne tylko "wybrańcom", finansowym tuzom brytyjskiej ligi. Szybko międzynarodowa federacja zmodyfikowała regulamin budowy motocykla żużlowego, gdzie dla ograniczenia rosnących lawinowo kosztów przygotowania motocykli ograniczono korzystanie z "kosmicznych" wynalazków, - w tym min. stopów tytanu..

opis pochodzi z książki
Dirt - Track żużel lat przedwojennych