silnik nsu

Niemiecka firma NSU - Neckarsulmer Fahrzeugwerke AG - zlokalizowana w miejscowości Neckarsulm istniejąca od 1873 roku, już w 1901 roku rozpoczęła produkcję mechanicznych jednośladów.

Krokiem milowym w rozwoju firmy było zaangażowanie pod koniec lat 20-tych konstruktora Wiliama Moore’a, pracującego wcześniej dla angielskiej wytwórni Norton. Opracowana przez niego konstrukcja NSU 500 SS (rysunek obok wersji zmodyfikowanej w późniejszym okresie), nawiązująca do wcześniejszych wyspiarskich konstrukcji, okazała się strzałem w dziesiątkę. Zastosowanie jednocylindrowej jednostki napędowej z rozrządem OHC, sterowanym wałkiem królewskim, zabudowanej w lekkiej konstrukcyjnie ramie, stworzyło nowoczesny pojazd, który pozostawił daleko w tyle motocykle konkurencji. Fabryczni kierowcy dosiadający motocykli 501 SS święcili triumfy na licznych zawodach, deklasując inne marki.

W lutym 1933 roku, wprowadzono na rynek model NSU 201 S, motocykl bazujący na rozwiązaniach modeli 351/501 S/OS. Pojazd powstał z wykorzystaniem nadwozia stosowanego w produkowanych modelach Z175 i Z201 z silnikami dwusuwowymi. W zmodyfikowanej do potrzeb nowego pojazdu ramie, zabudowano czterosuwowy silnik z rozrządem OHV o pojemności 198 ccm i mocy 8 KM. Silnik miał suchą miskę olejową oraz ciśnieniowe smarowanie układu korbowo-tłokowego i układu rozrządu. Zbiornik oleju umieszczono z przodu jednostki nadając całości charakterystyczny i rozpoznawalny do dzisiaj kształt.
Idąc za ciosem popularności 201 OS, już pod koniec roku 1933, wprowadzono model 251 OS. W motocyklu bazującym na modelu 201 OS, zastosowano silnik o zwiększonej pojemności poprzez zwiększenie średnicy cylindra do 64 mm, co dało w rezultacie jednostkę o pojemności 242 ccm i 10 KM. Konstrukcja ta, dała początek ponad dwudziestoletniej historii pojazdu oddającego przeciętnemu użytkownikowi namiastkę sportowej charyzmy modelu SS.

Tabela porównawcza podstawowych danych

Tabela uwzględnia model 351 OT, który pojawił się w 1936 r., cechujący się zwiększoną pojemnością silnika do 331 ccm i mocą, motocykl także wykorzystywał nadwozie i podwozie modeli 201/251.

Od 1937 roku silnik modelu 251 OSL wyposażano w aluminiową głowicę z zakrytym układem sterowania zaworami oraz innym cylindrem mocowanym bezpośrednio do korpusu silnika. Interesującą ciekawostką konstrukcyjną jest to, że zrezygnowano wtedy również z ciśnieniowego smarowania dźwigienek zaworowych głowicy, pozostawiając smarowanie rozbryzgowe.
Napęd z silnika był przenoszony na jednotarczowe sprzęgło za pomocą przekładni łańcuchowej, którą skryto pod blaszaną osłoną. Od 1934 roku, to przestarzałe rozwiązanie zastąpiono aluminiową szczelną obudową przekładni, co pozwoliło na zastosowanie kąpieli olejowej przekładni i sprzęgła zwiększającej wydatnie żywotność tego napędu. A samo sprzęgło systematycznie wzmacniano drugą i trzecią tarczą z wkładkami ciernymi.

Żródło:
http://www.weteranszos.pl/index.php?s=read_news&nwsid=133