W roku 2014 "Krzyżak" ponownie pojawił się w toruńskim parkingu, bowiem w okresie przygotowawczym doszło zmian w toruńskim sztabie szkoleniowym i pod koniec sesji sparingowych, klub podziękował za dwuletnią współpracę Mirkowi Kowalikowi, który trafił do drużyny w roku 2012 jako menadżer i zmiennik Sławomira Kryjoma i nowym mentorem toruńskiej młodzieży został właśnie Jacek, który miał tworzył szkoleniową parę wspólnie z Janem Ząbikiem. Nowy szkoleniowiec tak komentował nowy rozdział w swoim życiu: Będę miał za zadanie zajmować się młodzieżą trenującą w szkółce i juniorami, choć oczywiście i seniorzy mogą liczyć na moje podpowiedzi, jeśli będą mieli taką potrzebę. Ze swojego doświadczenia wiem, że nieraz jedna uwaga może sporo zmienić nawet u doświadczonego zawodnika. Dotąd zajmowałem się Wiktorem Kułakowem, który również może na mnie liczyć. Były zawodnik tym samym musiał zrezygnować z funkcji komisarza toru, jaką pełnił w roku 2013. Po sezonie można było odnieść wrażenie, że Jacek Krzyżaniak już kilka razy próbował trenerskiego fachu w cieniu wielkich nazwisk, jednak czas uczącego się trenera dla Jacka raczej już minął i w roku 2014toruński wychowanek, aby wypracować własną trenerską markę, tak ja pracował na własną żużlową reputację będąc czynnym zawodnikiem, podjął współpracę w szerszej roli trenera młodzieży w toruńskim Unibaxie i miał wspierać swoimi działaniami pracę Jana Ząbika. Z uwagi na to, ze nestor toruńskiego żużla zaczął powoli usuwać się w cień żużlowych wydarzeń, w roku 2015 Krzyżaniakowi nowy właściciel klubu powierzył pełną opiekę nad żużlową młodzieżą. Niestety nabyta wiedza sportowa i doświadczenie nie pozwoliły Jackowi wychować rokującego na ekstraligowe starty juniora. Należy mieć jednak nadzieję, że w przyszłości żużlowe talenty zaczną dojrzewać pod okiem tego doświadczonego żużlowca, a toruński klub nawiąże do szkoleniowych tradycji lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.
W czasie kariery pomimo, że losy kierowały "Krzyżaka" do różnych klubów, to zawodnik nigdy nie zerwał z Toruniem, bowiem mieszka w tym mieście, a dodatkowo startował w turniejach i treningach organizowanych przez toruński klub. Jednym z takich turniejów była trzecia edycja mistrzostw Torunia na lodzie i choć w tych zawodach zajął drugie miejsce to w myśl regulaminu został mistrzem Torunia w lodowej odmianie speedwaya.
Obok reprezentowania polskich klubów żużlowych Jacek Krzyżaniak z powodzeniem przywdziewał plastron zespołów zagranicznych. Bronił barw drużyn szwedzkich (Masarna Avesta, Kaparna Goeteborg); rosyjskich (Salawat Niewtiemasz, Mega-Lada Togliatti, Lukoil Oktiabrskij); duńskich; węgierskich (Indywidualne Mistrzostwa Węgier - cykl sześciu turniejów - wystąpił w jednym turnieju - w łącznej klasyfikacji 17 miejsce).
Mimo,
że na torze "Krzyżak" w oficjalnych zawodach pojawił się po raz ostatni w roku
2008, rok później postanowił oficjalnie pożegnać się z kibicami i był
inicjatorem żużlowego pojedynku
Unibax kontra reszta świata, który miał być turniejem pożegnalnym Jacka pod
nazwą "ostatni ślizg". Niestety choroba nowotworowa przeszkodziła w rozegraniu
turnieju, bowiem były już żużlowiec musiał poddać się operacji ratującej jego
życie. Na szczęście choroba została pokonana i turniej rozegrano na zakończenie sezonu
2010.
Co prawda nie udało się rozegrać turnieju w którym zawodnicy Unibaxu
rywalizowaliby z resztą świata, ale
turniej indywidualny dostarczył również sporo emocji licznie zgromadzonej na
Motoarenie publiczności.
Dodatkową atrakcją dla kibiców na zakończenie żużlowej kariery, była książka pt.
"Jacek
Krzyżaniak na ostatniej prostej ... wspomnienie kariery" wydana z okazji
turnieju pożegnalnego, spisana ręką samego zawodnika, pod patronatem wortalu
www.speedway.hg.pl oraz
piosenka o Jacku skomponowana przez zespół
ZAGADKA.
Obecnie Krzyżak jest przedstawicielem
handlowym firmy "Prosiaczek", której właścicielem jest Bogdan Sawarski, jeden z
jego sponsorów z czasów jazdy na żużlu. Poza tym skończył studia na bydgoskiej
AWF przy Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego, a więc już teraz mógłby uczyć wychowania
fizycznego, o czym sam wielokrotnie wspominał podkreślając, że
chciałby przekazywać dzieciom swoje doświadczenie ze sportu.
W roku 2018 został toruńskim Radnym z listy Michała Zalewskiego, ale nie zerwał
z żużlem, bo pojawiał się podczas ważnych wydarzeń żużlowych w Toruniu
jak choćby podczas odsłonięcia "żużlowej
Katarzynki" toruńskich Aniołów przed dworem Artusa w roku 2019 czy podczas
retro derbów 2019, organizowanych przez Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w
Toruniu, Stal Toruń oraz Bohaterów Czarnego Gryfa.
Osiągnięcia
1990/1; 1991/3; 1992/3; 1993/3; 1994/3; 1995/2; 1996/2; 1999/2; 2001/2; 2002/3; 2003/3; 2005/2 | |
1988/3; 1989/2 | |
DPP | 1993/1; 1995/4; 1996/1; 1997/1; 1998/1; 1999/3 |
IMP | 1991/R; 1992/12; 1994/2; 1995/6; 1996/9; 1997/1; 1998/5; 1999/3; 2000/3; 2002/3; 2006/12 |
MIMP | 1989/10 |
MPPK | 1991/3; 1992/3; 1993/3; 1995/3; 1996/3; 1997/2; 1999/3; 2001/1; 2002/6 |
ZK | 1992/9; 1993/7; 1994/3; 1995/R; 1996/13; 1997/9; 1998/8; 1999/1; 2001/8; 2002/14 |
IMŚ GP | 1996/finał kont-10; 1997/GP Chalange; 1998/22 wild card |
DMŚ | 1997/2 |
IME | 2004/5 |
DPŚ | 2001/2 |
KPE | 2003 (rep. klub z Bydgoszczy) /5 |
Wyniki ligowe zawodnika w barwach toruńskich
Sezon | mecze | biegi | punkty | bonusy |
Średnia biegowa |
Miejsce w ligowym rankingu |
1988 | 10 | 38 | 30 | 1 | 0,816 | 70 |
1989 | 17 | 67 | 82 | 20 | 1,522 | 42 |
1990 | 20 | 96 | 172 | 12 | 1,917 | 19 |
1991 | 14 | 63 | 110 | 16 | 2,000 | 17 |
1992 | 18 | 88 | 163 | 13 | 2,000 | 28 |
1993 | 18 | 89 | 157 | 23 | 2,022 | 20 |
1994 | 18 | 86 | 156 | 13 | 1,965 | ? |
1995 | 18 | 90 | 156 | 10 | 1,844 | 27 |
1996 | 22 | 106 | 193 | 18 | 1,991 | 23 |
1997 | 22 | 111 | 240 | 8 | 2,234 | 12 |
1998 | 17 | 84 | 174 | 13 | 2,226 | 14 |
Galeria zdjęć Jacka
Krzyżaniaka |
||||
galeria Jacka Krzyżaniaka |
galeria zdjęć poza torem |
galeria zdjęć w parku maszyn |
galeria zdjęć w duecie |
galeria zdjęć z drużyną |
galeria zdjęć na torze |
galeria z rywalizacji na torze |
galeria podczas prezentacji i na podium |
||
galeria zdjęć różnych |
galeria turniej pożegnanie z torem |
A jaki prywatnie jest Jacek Krzyżaniak, najtrafniej oddaje artykuł w Gazecie Pomorskiej udzielony Małgorzacie Pieczyńskiej w dniu 7 Marca 2003:
"Nie ma róży bez kolców"
Ich pierwsza randka mogła się zakończyć tragicznie.
- Byłam świeżo po egzaminie na prawo jazdy i chciałam odwieźć Jacka do
domu. Po drodze ludzie wymachiwali w naszym kierunku rękami. Patrzyliśmy na nich
ze zdziwieniem. A przecież jechaliśmy pod prąd.
Tak wspomina początek znajomości z Jackiem
Krzyżaniakiem, żona Aleksandra.
Pochodzą z Torunia. - Pracowałam w księgowości w Apatorze, kiedy Jacek był
jeszcze początkującym żużlowcem - opowiada Ola. - Przed meczami prowadziłam
przedsprzedaż biletów, a wtedy on przynosił mi lody i frytki. Spodobał mi się.
Miał kręcone blond włosy i czarodziejski uśmiech.
- No, może dziś fryzura już nie ta - wtrąca Jacek - Ale uśmiech wciąż ten
sam.
Po trawie, po punkt...
Nie planował zostać żużlowcem. - Zawsze marzyłem o karierze piłkarza.
Grałem w Pomorzaninie, a chciałem trafić do Zawiszy. Pod koniec lat 80 miał
najmocniejszy zespół w regionie, występował w II lidze.
Ojciec Jacka - Bogdan także ścigał się na żużlowym torze, m.in. w Pile,
Toruniu, Grudziądzu. I pewnie właśnie dlatego syn wybrał ostatecznie ten trudny
sport. - Zdecydowałem się w wieku 19 lat, dość późno. W klubie trenowali już
koledzy o cztery lata młodsi. Przyrzekłem sobie wówczas: jeśli za pierwszym
podejściem zdam egzamin na licencję, będę żużlowcem. Inaczej zrezygnuję.
Trzymiesięczne przygotowania nie poszły na marne. W 1987 roku Jacek Krzyżaniak
miał już w ręku najważniejszy dokument zezwalający na starty. - Uznałem to
wówczas za życiowy sukces. A takiej tremy, jak wtedy w Częstochowie, nie miałem
chyba nigdy.
Niespełna rok później zadebiutował w drużynie Apatora. - Wystartowałem w
meczu z Kolejarzem Opole. Na trybunach zasiadł komplet publiczności. Boże, jaki
byłem nerwowy. Po zaciętej walce zdobyłem dla zespołu pierwszy punkt. Chyba
cudem dojechałem do mety. Nie mogłem opanować motocykla i nawet przejechałem po
trawie. Na szczęście sędzia tego nie zauważył.
Między Toruniem a...
W sercu Jacka Krzyżaniaka najważniejsze miejsce zajmują trzy kobiety: żona
Aleksandra oraz córeczki:12-letnia Paulinka i 3,5-letnia Pamela.
Pierwszy poważny sprawdzian żona z córką zdawały przed pięcioma laty. Żużlowiec
zdecydował się rozstać z Apatorem i podpisał kontrakt z Atlasem Wrocław. - To
była jedna z ważniejszych decyzji w naszym życiu. Postanowiliśmy zaryzykować.
Moja rodzina mieszkała w Toruniu, ja "kursowałem" między Wrocławiem a Toruniem.
Myśleliśmy nawet o przeprowadzce, lecz urodziła się Pamelka. W Toruniu mamy
rodziców i ich pomoc okazała się bezcenna.
W domu był gościem; oprócz startów na krajowych torach doszły jeszcze występy w
lidze duńskiej, rosyjskiej i szwedzkiej. - Bardzo tęskniłem za żoną i
córkami. Każdą wolną chwilę starałem się spędzać z nimi. Ola z dziećmi też
często przyjeżdżała do Wrocławia. Dojazdy były męczące, za to trasę z Wrocławia
do Torunia znamy na pamięć.
Szusowanie w Szklarskiej
Jacek najlepiej wypoczywa w domu. - Trudno nawet go namówić na jakiś bal,
bo nie lubi chodzić w garniturze - uważa Ola. - Ale w tańcu radzę sobie
dobrze - zapewnia żużlowiec.
W tym roku, po 4 latach, nareszcie udało się im spędzić zimowe wakacje w
Szklarskiej Porębie. - Uwielbiamy jeździć na nartach. Cieszyliśmy się jak
dzieci, gdy w końcu wyjechaliśmy na krótki wypoczynek.
12-letnia Paulinka, uczennica VI klasy Społecznej Szkoły Podstawowej im.
Witkacego w Toruniu jest dumna z ojca. - Czasami z mamą chodzimy na mecze.
Koleżanki i koledzy także mu kibicują.
Paulinka przyznaje: - Jestem zadowolona, że tata będzie startował w
Bydgoszczy. Będzie mógł nam poświęcić więcej czasu. On ma świetne pomysły. Razem
gramy w szachy, monopol oraz na komputerze w skoki narciarskie. Chodzimy na
grzyby. Latem jeździmy na rowerze, a zimą tata organizuje kulig.
Jacek także jest zadowolony ze zmiany barw klubowych. - We Wrocławiu czułem
się znakomicie. Zaprzyjaźniłem się z trenerem Markiem Cieślakiem, lecz startując
w Bydgoszczy będę bliżej rodziny. Nie ukrywam, że mam tremę przed spotkaniem z
kibicami. Chciałbym, żeby mnie miło przyjęli, to wiele dla mnie znaczy.
Obiecuję, że postaram się ich nie zawieść. Z Polonią pragnę zdobyć medal,
najlepiej złoty. Uczestniczę we wszystkich treningach w Bydgoszczy, bo choć znam
chłopaków, pragnę zintegrować się z drużyną.
Ściganie się z głową
Małżonka żużlowca już nie raz przekonała się, że życie u boku sportowca
wcale nie jest usłane różami. Nie narzeka jednak. - To jest jego praca.
Owszem, rozstania związane z wyjazdami na mecze komplikują życie rodzinne, bo
wszystko wtedy jest na mojej głowie. Zdążyłam się już do tego przyzwyczaić.
Jeszcze niedawno miałam własną kwiaciarnię, lecz musiałam zrezygnować, aby zająć
się dziećmi.
Żużel zapewnił Jackowi popularność, lecz ta "róża" ma także kolce. To sport
bardzo niebezpieczny. Na torze łatwo o kolizje i wypadki. - Na szczęście, do
tej pory nic złego Jackowi się nie stało. Nie ukrywam, że denerwuję się przed
każdym meczem. Staram się jednak myśleć pozytywnie. Wiem, że mąż jest rozsądny.
Jacek przyznaje: - Ścigam się tak, aby nie zrobić krzywdy sobie i innym.
Żużlowiec powinien wyznaczyć sobie granicę, której nie wolno mu przekroczyć.
Musi się bać, bo tylko wtedy nikt z powodu głupoty nie ucierpi na torze.
W dniu meczu, w domu państwa Krzyżaniaków wyczuwa się lekkie poddenerwowanie. -
Jackowi też się ono udziela. Jest perfekcjonistą i chce zawsze wypaść jak
najlepiej. Potrafi kilkakrotnie sprawdzać sprzęt. Zagląda wówczas do garażu,
gdzie trzyma motocykle, bez przerwy wymienia uwagi z mechanikami. Gdy coś nie
idzie po jego myśli, marudzi i lepiej zejść mu z drogi - zauważa żona.
A Jacek się zwierza: - Ścigam się już długo, lecz nadal nie potrafię pogodzić
się z porażką. Każdy nieudany występ bardzo przeżywam.
W pokoju wspomnień
Dom Krzyżaniaków tonie w roślinności, przede wszystkim w kwiatach. To
zasługa pani Aleksandry, która uwielbia kwiaty. - Lubię także otrzymywać
bukiety. Ze strony Jacka, to raczej rzadkość. Owszem, pamięta o uroczystościch
rodzinnych, lecz woli robić prezenty praktyczne. Przynosi zwykle róże, lecz tym
razem na walentynki dostałyśmy storczyki.
Pan Jacek ściga się na żużlu już ponad 15 lat. Sukcesy... Najbardziej ceni sobie
złoty medal indywidualnych mistrzostw Polski, który zdobył w 1997 roku. -
Wywalczyłem go dla Torunia. Wcześniej mistrzem został Wojciech Żabiałowicz, lecz
on zdobył medal na własnym torze, a ja na wyjeździe. Na dodatek sukces w
Częstochowie zbiegł się z 10 rocznicą otrzymania licencji żużlowej.
Dużą wartość dla Jacka ma także złoty medal "w parach" sprzed lat. To trofeum
wywalczył jako zawodnik Atlasu, razem z Sebastianem Ułamkiem i Robertem Sawiną.
Kolekcja wszelakich trofeów jest bardzo pokaźna, tworzy ją ponad 100 pucharów i
27 medali. Pani Ola postanowiła więc wziąć sprawy w swoje ręce. -
Przeznaczyłam na ten cel pokój. Większość nagród poustawiałam
na półkach. Niektóre puchary były jednak tak wielkie, że ustawiłam je na ziemi.
To jest nasz pokój wspomnień.
Trofea Jacka Krzyżaniaka
1988 |
Zielona Góra Bydgoszcz Toruń |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|