Na dzień dobry w Rybniku Apator przegrał 29:61, stając się pierwszą drużyną w historii ligi, która wracała z przegranego meczu nie z zerem na koncie, a minusowym punktem. Z czasem jednak mistrzowie poczęli spisywać się coraz lepiej i na półmetku wysforowali się już nawet na czwarte miejsce. Bliscy odrobienia minusowego punktu byli w Tarnowie, gdzie zabrakło jednego "oczka" (wygrali tam 57:33 - komplet 15 punktów Żabiałowicza, po 12 Miedzińskiego i Miastkowskiego, 11 Kuczwalskiego).
W siódmej kolejce do Torunia zjeżdżała Unia Leszno, z którą boje w ostatnich latach były ekscytujące. Nie inaczej było i w tym roku. Uniści liderowali tabeli z kompletem zwycięstw. Zastanawiano się czy i z Torunia wywiozą punkty. Mimo świetnej postawy Krzystyniaka i Jankowskiego w pierwszej części zawodów nic tego nie zapowiadało. W X odsłonie po kolizji karetka zabrała z toru Kasprzaka i Miedzińskiego. Obydwaj trafili do szpitala. Po następnej gonitwie było 37:29 dla Apatora i wydawało się, że punkty są "bankowe". Jednak XII bieg uniści wygrali 4:2, XIII - 5:1 i XIV - 4:2. Już remis! Czy Unia, będąca znów w sztosie poradzi sobie i w ostatnim biegu? Tak wyglądało, gdy prowadzenie objął Jankowski przed Żabiałowiczem, Krakowskim i Strzeleckim, jednak na początku czwartego okrążenia toruński "Żaba" wykorzystał błąd rywala, jego odejście od krawężnika i uratował meczowy remis.
W drugiej części rozgrywek apatorowcy spisywali się zupełnie przyzwoicie. Aż pięciokrotnie w ciągu całego sezonu potraktowali rywali "za trzy", uciekając na taki dystans od drużyn z dolnej części tabeli, że pod koniec rozgrywek zaczęli nawet myśleć o medalu. Do samego końca walczyli o brąz z gorzowską Stalą.
Wiele słów uznania zebrali m.in. za postawę w Lesznie. Unia w całym sezonie wygrała szesnaście meczów, w tym osiem za trzy, jeden zremisowała w Toruniu i raz przegrała w Bydgoszczy. W tej sytuacji wszyscy rywale wybierali się do Leszna z cierpnącą skórą. Wszyscy poza torunianami. 20 września osiem pierwszych biegów na stadionie im. Smoczyka zakończyło się remisowo, a dwa następne Apator wygrał po 4:2. Zapachniało sensacją, a miejscowi kibice komentowali: "co mistrz to mistrz". W końcówce "Byki" zabrały się do pracy, wygrały 48:42 i w parkingu rozlewać można było szampana. A torunian czekały jeszcze dwa pojedynki. Mimo że oba wygrali u siebie z Bydgoszczą i na wyjeździe w Gnieźnie) to przegrali na finiszu medal z gorzowianami.
Aż chce się pytać co by było gdyby zespół nie "zarobił" punktu ujemnego i nie zremisował z leszczynianami.
Ostatecznie Apator zajął najbardziej niewdzięczne czwarte miejsce ulegając gorzowianom dwoma punktami. osłabiony przed sezonem zespół "wyjechał" tak korzystny wynik dzięki już tradycyjnie wyśmienitej postawie Żabiałowicza, którego skutecznie wspierali Miedziński i Kuczwalski.

Kibice pomimo słabszej postawy swoich pupili nie mieli prawa się nudzić bowiem na stadionie przy ulicy Broniewskiego rozegrano całą gamę turniejów. Już u progu rozgrywek Anioły podejmowały duńską drużynę Sealby, później przeszedł czas na tradycyjny Memoriał Rosego, druga runda MDMP grupy trzeciej w której startowali młodzi torunianie (niestety bez sukcesów, bowiem zajęli w swojej grupie trzecie miejsce i nie awansowali do finału tych rozgrywek), ćwierćfinał ZK,  półfinał MMPPK uwieńczony awansem do finału oraz "podwójny" finał IMP, zakończony tryumfem "Żaby". Takiej ilości imprez poza ligowych w randze mistrzostw Polski, Toruń jeszcze nie miał.

W pozostałych finałach Anioły również zasygnalizowały swoją przynależność do żużlowej elity. Ubiegłoroczny sukces w IPP "Żaba" powtórzył w kolejnym roku. W końcowej klasyfikacji cyklu turniejów o ZK, Żabiałowicz uplasował się na drugim miejscu tracąc trzy punkty do pierwszego Kasprzaka.
Młodzieżowcy wystąpili w finałowym rozdaniu MMPPK, jednak nie zdołali pomieszać szyków faworytom. W MIMP pokazał się Strzelecki i jako rezerwowy Kuczwalski. W młodzieżowych kaskach z dobrej strony pokazał się Kuczwalski, który w dwóch turniejach SK finałowych zgromadził 21 punktów o jedno oczko mniej niż trzeci Piotr Gluecklich z Bydgoszczy. W finałach BK wystąpił również Kuczwalski, ale tylko w roli rezerwowego, i nie pojawił się na torze.
Zabrakło torunian jedynie we wspomnianym finale MDMP, a także mimo, iż bronili złotego medalu w MPPK (6 miejsce w półfinale Żabiałowicz-12; Miastkowski-1; Miedziński-3).

Obok Polski Żabiałowicz pokazał się na arenie międzynarodowej startując w finale IPE oraz w wspólnie z Romanem Jankowskim w finale MŚP. Start w finale MŚP poprzedzony został półfinałem na torze w Toruniu, gdzie Żaba z Jankesem wywalczyli trzecią lokatę. Niestety we wspomnianych finałowych imprezach międzynarodowych lider toruńśkiego temu nie odniósł większych sukcesów, ale istotny jest fakt, że torunianie zaczynali pukać do drzwi światowego żużlowego salonu.