Ponad ćwierć wieku toruński żużel czekał na wielkie sukcesy, na mistrzowskie tytuły, które wciąż były albo nie osiągalne, albo w pechowy sposób odjeżdżały. Tymczasem teraz w krótkim czasie sukcesy posypały się niczym z rogu obfitości. W 1985 r. Toruń po raz pierwszy organizował rundę IMŚ, juniorzy Apatora sięgnęli po złoto w MDMP, a Żabiałowicz przywdział "Złoty kask". A już w kolejnym sezonie (1986), w którym o tylu latach starań, zawiedzionych nadziei, niepotrzebnych i pechowych przegranych, karta całkowicie się odwróciła. Apator Toruń został mistrzem Polski, a na sukces ten zapracowało trzynastu zawodników choć czterech tylko symbolicznie. Z Grudziądza wrócił Kowalski, zadebiutował junior Pruss. Wielkim wydarzeniem był pożegnalny start jeżdżącego trenera Ząbika. Wspaniały sezon odjechał Wojciech Żabiałowicz, najlepszy jeździec ligi. “Eksplodowały" możliwości Stanisława Miedzińskiego i Grzegorza Śniegowskiego, pewnie spisywała się także “druga linia", nawet młodzież zrobiła postępy.

Ale liga zaczęła się tradycyjnie pechowo. Oto w Rzeszowie w premierowej gonitwie rosnący na następcę Ząbika Wiśniewski upadł i złamał nogę. Mimo tego osłabienia torunianie z zapałem odrabiali straty i jakby dedykując swoją postawę nieobecnemu koledze, doprowadzili z wielkim trudem do remisu po 36. O wszystkim miał zdecydować ostatni start. Niestety, doszło w nim do kolizji Żabiałowicza z Surowcem. Lider torunian został wykluczony i nadzieje na wygraną odleciały. Stalowcy triumfowali 46:43.
Los oddał im to, co zabrał w meczu numer dwa - Wybrzeże trafiło w Toruniu na ciężki po opadach tor i obydwaj liderzy nadmorskiej ekipy - Plech i Dzikowski, jeżdżący z niezaleczonymi urazami, po pierwszym starcie odmówili dalszych występów! W tej sytuacji wygrana 58:32 okazała się fraszką. Zaraz potem Apator udał się do Gorzowa po kolejne lanie, jak tradycja nakazywała. Po raz kolejny tego dnia lało, mecz zaczął się z godzinnym opóźnieniem. Tym razem szok przeżyli kibice gorzowscy. Do ósmej gonitwy wszystko przebiegało zgodnie z planem, stalowcy prowadzili 27:21. Kiedy się "odsypało", okazało się, że lepiej dopasowani do takich warunków są goście. Radzili sobie teraz znakomicie, a celował w tym Śniegowski, który cztery biegi wygrał i raz dotarł do mety za Żabiałowiczem (12 pkt., podobnie jak Miedziński) 50:40 dla Apatora.
Trudno się dziwić, że 1 maja, na derby Pomorza już godzinę przed zawodami nie było możliwości, by znaleźć miejsce na koronie stadionu. W ten piękny, ciepły i świąteczny dzień fanów z Torunia czekał zimny prysznic. Nigdy jeszcze w historii derby Apator nie przegrał u siebie. Dwa zwycięstwa w barażach i dziesięć kolejnych rok po roku w lidze. Ale zawsze przychodzi kiedyś "ten pierwszy raz". I taki się zdarzył właśnie teraz.
Zaczęło się planowo 3:3, 3:3 i 4:2 dla Apatora. Gdy żużlowcy z miasta Kopernika wygrali VIII wyścigu, powiększając przewagę do 28:20, powszechnie ~no, że losy meczu są już rozstrzygnięte. To jednak, co wydarzyło się w kolejnych gonitwach, stanowiło prawdziwy szok dla torunian. Najpierw Dołomisiewicz i Bukiej wygrali podwójnie ze Śniegowskim i Kowalskim. W następnym, dziesiątym wyścigu, tej samej sztuki dokonali Proch i Buśkiewicz nad Miastkowskim i Kuczwalskim. Jest już remis, ale poloniści wcale nie mają zamiaru spasować. Jedenastą odsłonę spektaklu wygrywa Ziarnik przed Żabiałowiczem i Dołomisiewiczem. W kolejnych dwóch wyścigach także zwyciężają bydgoszczanie i na dwa biegi przed końcem prowadzą 42:36.
Gospodarzy uratować może jedynie cud, chociaż w derby nieraz się udawało torunianom wydostać na własnym torze z największej opresji. O wszystkim miał przesądzić przedostatni wyścig. Tylko dublet dla miejscowych stwarzał im szanse na dwa meczowe punkty. Do Kowalskiego dołączył w rezerwie taktycznej Żabiałowicz. Lider torunian uciekł spod taśmy rywalom, ale jego partner w ferworze walki podciął Bukieja. Bieg przerwany, Kowalski wykluczony. Już przed powtórką wiadomo było, że tego dnia poloniści odczarowali wreszcie toruński tor. 3:3 i 5: 1 dla Apatora dały w sumie 46:44 dla Polonii.
Tę wpadkę torunianie zrekompensowali sobie triumfując w Rybniku 46:44 i gromiąc Unię Leszno 56:34 (komplet Żabiałowicza). Po siedmiu kolejkach współliderowali w tabeli razem z Polonią, ale w perspektywie pierwszej rundy mieli jeszcze dwa mecze wyjazdowe. I znowu zadziwili wszystkich, gdyż obydwa wygrali! W Tarnowie 47:43 (14 pkt. Żabiałowicza, 11 Miedzińskiego, 8 Śniegowskiego) a w Opolu 45:44. Do połowy zawodów Kolejarz prowadził 8 punktami. Gdy jednak juniorzy "odjechali" już swoje i mógł ich zastępować Woźnicki, role odwróciły się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. W czternastej gonitwie Żabiałowicz i Miedziński wprawili w osłupienie miejscowych kibiców, przywożąc na 5:1 Rabę i wywożąc Apator na prowadzenie 42:41. Ostatni, remisowy bieg niczego już nie zmienił.
Co bardziej nerwowi kibice mogli dostać zawału w potyczce z Falubazem w Toruniu, ale skończyło się szczęśliwie 45:44. Z dwunastoma punktami torunianie zostali samodzielnym liderem na półmetku rozgrywek.
Po XI kolejce i minimalnej przegranej w Gdańsku (42:48) torunian dogonili w tabeli bydgoscy poloniści. Dwie serie później doszło do bezpośredniej konfrontacji obu zespołów w Bydgoszczy. Derby liderów, derby o ligową koronę. Ileż już na Pomorzu było spotkań o wszystko. Czy można się dziwić, że stadion Polonii w dniu zawodów pękał w przysłowiowych szwach?
Żużlowcy kibicom zawodu nie sprawili, uraczyli ich godnym widowiskiem. Po trzech remisach na przywitanie, w czwartym biegu Miedziński z Miastkowskim mieli łatwo wygrać z Ziarnikiem i Buśkiewiczem, tymczasem dali się zrobić na starcie i to Polonia objęła czteropunktowe prowadzenie. Apator straty odrobił, ale na fliszu był już bezsilny mimo 15-punktowej zdobyczy Żabiałowicza i 13 "oczek" Śniegowskiego. Zabrakło punktów Miastkowskiego, który po pierwszej dwójce nie zdobył potem ani jednego "oczka". Bydgoszczanie wygrali 48:42 i to oni teraz stali się głównymi kandydatami do złota. W meczu tym po raz ostatni w ligowej karierze, trwającej niemal dokładnie 20 lat, wyjechał na tor Ząbik.
Po szesnastej kolejce i przegranej polonistów w Gdańsku sytuacja była następująca: Apator miał 22 punkty i 178 małych. Polonia 22 i 97. Torunian czekał mecz z Kolejarzem u siebie i trudny wyjazd do Zielonej Góry. Bydgoszczanie mieli zadanie łatwiejsze: Gorzów u siebie i eskapadę do opuszczającego ligę Opola. Tytuł mistrzowski wydawał się wisieć na włosku.
25 września Polonia jeździła ze Stalą Gorzów, mającą słabszy sezon. Goście nieoczekiwanie podjęli walkę, trafiając na słabszą niż zwykle dyspozycję faworyta. Przez wiele biegów prowadzili. Wreszcie Polonia odrobiła straty, objęła jednopunktowe prowadzenie. Jeszcze tylko ostatni bieg. Pojadą Proch i Buśkiewicz. Niemożliwe, żeby przegrali. I niemożliwe znów staje się możliwe. Stalowcy uciekają ze startu, wygrywają podwójnie bieg i jednym "oczkiem" mecz, pomagając Apatorowi, którego nieliczni kibice, obecni tego dnia na stadionie, mogli już szaleć z radości.
Trzy dni później po rozgromieniu Kolejarza 64:26 w Toruniu otwarto szampany. Tytuł mistrzowski stał się faktem. Na zorganizowanym niebawem turnieju o "Srebrną ostrogę" odbyła się parada zwycięzców, której nie zepsuło nawet zwycięstwo Huszczy, na motocykle wsiedli też po latach byli zawodnicy Apatora. Wszyscy oni przecież wnieśli swój wkład w ten tytuł, będący ukoronowaniem jakże długiej i ciernistej drogi.

Pierwszy w historii klubu Drużynowy Mistrz Polski, to nie jedyny sukces Aniołów w sezonie 1986
Oto bowiem 24 kwietnia do Torunia zawitał trzeci już finał par klubowych i trzecia wielka szansa na pierwsze w dziejach klubu seniorskie złoto w tej kategorii rywalizacji. Ale przede wszystkim nowego rodzaju widowisko. Na starcie turnieju stanęło 9 par, 27 zawodników, 18 wyścigów, a w każdym pojedzie sześciu zawodników. To pierwszy mistrzowski turniej w kraju w takim wydaniu, premierowy finał szóstek.
- Jak się wygra start, to nie ma znaczenia, czy się jedzie w czwórkę, czy szóstkę - mówił reporterom przed zawodami Żabiałowicz. - gorzej, gdy się start przegra - Tego wariantu jednak w dniu finału nie było mu dane sprawdzić.
Najpierw w dwunastu eliminacyjnych wyścigach każdy duet ścigał się cztery razy. W drugim swoją wyborną dyspozycję zaprezentował Żabiałowicz. Wygrał pewnie, pobił rekord toru, a Śniegowski był piąty. Dwa biegi później trybuny wprost oszalały. Dwaj torunianie na czele, a za nimi Proch, Stenka, Berliński i Rutecki. Także w IX i XI biegu niesamowicie szybki Żabiałowicz jest poza zasięgiem rywali, choć jego partnerzy, Śniegowski i Miedziński nie błyszczeli.
Koniec eliminacji. Teraz żmudne obliczenia w programach. Apator zdobył najwięcej punktów. W półfinale pojedzie z parami z Rzeszowa i Zielonej Góry. Nawet przeciętny występ gwarantuje finał. Tak właśnie się staje. Tym razem Żabiałowicz nie upilnował na starcie Huszczy i nie dał mu też rady na dystansie. Śniegowski dopiero piąty. To jednak wystarczy. Są w finale. Medal już jest, pozostaje tylko pytanie jakiego koloru?
Osiemnasty wyścig. Kolejność na miejscach od IV do IX już ustalona. Trybuny w napięciu czekają - "Żaba" nie zawiedzie, to jasne. Ale co ze Śniegowskim? Ustawiają się pod taśmą razem z Plechem i Stenką oraz Huszczą i Jaworkiem. Huszcza już raz toruńskiego asa pokonał. Plech to dla Żabialowicza profesor. Zielonogórzanin ma już na koncie trzy złote medale w parach, gdańszczanin jeden. Torunianie - żadnego. Teraz albo nigdy?
Teraz, teraz, teraz! Niezawodny Żabiałowicz wysuwa się na prowadzenie. Na koło siada mu Plech, a tuż za nim lokuje się - nie do wiary Śniegowski. Szarże rywali nie przynoszą efektu. Tak dojeżdżają do mety. Za nią jest czas na wyciągnięcie rąk w geście triumfu. Za nią są setki kibiców, którzy chcą dotknąć swoich idoli, podziękować im, koledzy w parkingu podrzucający do góry. Za metą jest też podium, szarfa i puchar z napisem "Mistrz Polski". Stanisław Miedziński i Grzegorz Śniegowski czekali na ten dzień kilka lat. Wojciech Żabiałowicz - równe dziesięć. Żużel w Toruniu - całe 27.

Po latach, bo w roku 2012 stowarzyszenie toruńskich kibiców "Krzyżacy" nawiązało kolejnymi derbami do pierwszego medalu DMP i wspólnie z działaczami klubowymi zorganizowali ligową kolejkę pod nazwą "Retro Derby". 85 Derby Pomorza otrzymały uroczysty charakter, program żużlowy zyskał szatę graficzną nawiązującą do roku 1986, a na trybunach zawisły transparenty z połowy lat osiemdziesiątych. Po zawodach zawodnicy, którzy zdobywali pierwszy tytuł DMP podpisywali przygotowane na te okazję zdjęcie mistrzowskiej drużyny.

Z kolei po trzydziestu latach w felietonie Piotra Bednarczyka dla toruńskiego dziennika "Nowości" ówczesne gwiazdy zespołu tak wspominały sukces i drużynę sprzed trzech dekad:

Jan Ząbik - w 1986 roku jeżdżący trener, w roku 2016 właściciel firmy oponiarskiej, miejsci radny, członek GKSŻ i trener miniżużla
Niewątpliwą gwiazdą ekipy z Torunia był Wojciech Żabiałowicz, miał niesamowity sezon. Mocno wspierała go też młodzież, której coraz więcej wchodziło do zespołu, no i Gieniu Miastkowski. To były inne czasy. Ten tytuł zdobyliśmy "swoimi" chłopakami. Dzisiaj jest zawodowstwo, wszyscy gonią za pieniędzmi i nie ma takiego przywiązania do barw klubowych. A wtedy? Pieniędzy takich nie było, była za to dobra atmosfera. Pamiętam, jak świętowaliśmy sukces jadąc na platformie na traktorze przy pełnych trybunach stadionu przy ulicy Broniewskiego.

Wojciech Żabiałowicz - w 1986 roku niekwestionowany lider zespołu w roku 2016 właściciel firmy transportowej
To było upragnione mistrzostwo, ocieraliśmy się o nie od początku lat osiemdziesiątych, ale nie udawało nam się go wcześniej zdobyć, bo przeszkadzały kontuzje. Ten sezon był przełomowy, drużyna była scalona ze sobą, zżyta. Toruń żył tym tytułem, kibice siedzieli lub stali nawet na drzewach wokół stadionu. Dzięki temu mistrzostwu rok później organizowaliśmy finał Indywidualnych Mistrzostw Polski, który wygrałem. Wiem, że gdybym jeździł teraz i osiągał takie wyniki, zarobiłbym duże pieniądze. Ale nie narzekam. Cieszę się, że udało mi się cało i zdrowo skończyć karierę, co nie było dane niektórym moim kolegom, i że mogę rozwijać swoje pasje, typu windsurfing, bieganie, jazdę na nartach czy motocyklem.

Stanisław Miedziński - w 1986 roku wschodząca gwiazda Apatora w roku 2016 właściciel firmy produkującej odzież BHP
Co pamiętam z tamtych rozgrywek? O Matko, to było tak dawno. Bardziej pamiętam 1990 rok, gdy wszyscy wróżyli nam spadek, a zdobyliśmy drugie mistrzostwo, a ja wówczas byłem trenerem. A z 1986 roku? Chyba... tę porażkę w derbach w Toruniu. To było niesmaczne. Ze wszystkimi można było przegrać, ale nie z Polonią. Ale powetowaliśmy to sobie później mistrzostwem. Trochę pomógł nam Gorzów. Pamiętam też tę maszynę do ubijania, na której wyjechaliśmy świętować złoto. No i nagrodę finansową z miasta, która była chyba równowartością jednego koła do motocykla. No cóż, to były inne czasy...

Eugeniusz Miastkowski - w 1986 roku jeden z liderów, w roku 2016 właściciel firmy elektromechanicznej
Kiedyś drużyna to była rodzina. Razem się jeździło i mieszkało, razem się jadło i piło. Cieszę się, gdy ktoś mi przypomni, że np. w tamtym mistrzowskim sezonie 1986 zrobiłem trzy komplety - z Rzeszowem, Tarnowem i Rybnikiem.
   

Wracając jednak do roku 1986 należy odnotować, że obok rozgrywek ligowych i MPPK w Toruniu rozegrano także drugą rundę MDMP grupy trzeciej. Torunianie zajęli na swoim torze drugie miejsce i takież samo zajęli po eliminacjach w swojej grupie, tym samym nie awansowali do ścisłego finału.
Poza rozgrywkami zespołowymi 10 sierpnia Toruń gościł również finał indywidualny, a były to zawody o MIMP, które wygrał Dołomisiewicz przed Świstem i Drabikiem. Jedyny torunianin Piotr Maćkiewicz zaczął pechowo od dwóch wykluczeń i zajął XV miejsce. Ale sukcesy w kategorii juniorów dopiero miały nadejść.
Ale obok imprez PZM, Toruniowi ponownie przypadł zaszczyt organizacji imprezy FIM-owskiej. Był to półfinał mistrzostw Europy, który wygrał Czech Bohumil Brhel, bijąc przy okazji rekord toruńskiego toru.

W SEZONIE 1986 TORUŃSKICH BARW BRONILI

		Liczba meczów	Liczba biegów	Punkty	Bonusy	Średnia biegowa	Miejsce w ligowym rankingu
Wojciech ŻABIAŁOWICZ		18	93	253	5	2,774	1
Grzegorz ŚNIEGOWSKI		18	85	154	30	2,464	11
Stanisław MIEDZIŃSKI		18	84	150	18	2,000	23
Eugeniusz MIASTKOWSKI		17	74	127	14	1,905	26
Jan WOŹNICKI		15	38	61	5	1,736	33
Ryszard KOWALSKI		14	38	52	4	1,473	44
Stefan TIETZ		10	36	40	9	1,361	49
Krzysztof KUCZWALSKI		13	39	40	8	1,230	48
Piotr MAĆKIEWICZ		15	43	35	14	1,139	60
Robert PRUSS		2	4	2	-	0,500	-
Tadeusz WIŚNIEWSKI		1	1	0	-	0,000	-
Mariusz STRZELECKI		1	1	0	-	0,000	-
Jan ZĄBIK		1	2	0	-	0,000	-

TABELA PIERWSZEJ LIGI ŻUŻLOWEJ W SEZONIE 1986

Mce	Zespół	Mecze	Zw.	Rem.	Por.	Pkt duże	Pkt małe
1	Apator Toruń	18	12	0	6	24	+212
2	Polonia Bydgoszcz	18	12	0	6	24	+98
3	Unia Leszno	18	10	3	5	23	+189
4	Falubaz Zielona Góra	18	10	2	6	22	+156
5	Stal Gorzów	18	10	1	7	21	+115
6	Stal Rzeszów	18	10	0	8	20	-33
7	Wybrzeże Gdańsk	18	8	0	10	16	-92
8	ROW Rybnik	18	6	2	10	14	-135
9	Unia Tarnów	18	4	2	12	10	-238
10	Kolejarz Opole	18	3	0	15	6	-272

materiał wyjściowy tekstów zamieszczonych na tej stronie
stanowi książka anioły na torze