Sezon 1966 nie wprowadził znaczących zmian w rozgrywkach ligowych. Warto jednak podać, że zawodnik rezerwowy z numerem siedem i piętnaście mogli startować już tylko po cztery razy, a za to drużyna przegrywająca różnicą sześciu i więcej punktów mogła skorzystać z rezerwy taktycznej, czyli zastąpić jeden raz zawodnika innym z reguły najlepszym w zespole.

U progu sezonu 1966 kibice zadawali sobie pytanie czy uda się odrobić straty do liderów i w konsekwencji dwuletniego cyklu awansować po raz pierwszy do ekstraklasy. Do rywalizacji drużyna przystępowała w niezmienionym składzie, a w kolejce po ligowe plastrony ustawili się kolejni wychowankowie Rosego - Jan Ząbik i brat Bogdana Kowalskiego, Stanisław.

Już pierwszy mecz w Opolu zachwiał mocno planami fanów i działaczy toruńskich pokazując, że walka w drugiej lidze będzie niezwykle ciężka. Po wspaniałej walce torunianie okazali się gorsi o błysk szprychy, przegrywając 37:40. Kolejny horror zawodnicy przeżywali w pile remisując ostatecznie z miejscową Polonią, jednak należy dodać, że w składzie zabrakło Bauty.
Gdy w Toruniu stawiła się Unia Leszno, w szeregach stalowców nie mógł wystąpić tradycyjnie startujący w rozgrywkach światowych, Marian Rose. Osłabionym toruńczykom sprzyjało jednak szczęście i dwa punkty pozostały w grodzie Kopernika. W kolejnych spotkaniach zabrakło ponownie Bauty i mimo że Rose "kręcił" komplet za kompletem drużyna przegrywała. Najpierw w Częstochowie, potem w Lublinie i Tarnowie. Wyjazdowe porażki sprawiły, że torunianie stracili dystans do trójki liderów. Leszno, Częstochowa i Opole walczyli dzielnie i na nic zdała się rozpaczliwa pogoń w końcówce sezonu, a odniesione zwycięstwa okazały sie purrysowymi.
A w drugiej części sezonu było się czym pochwalić. 17 lipca w Torunia poległa ekipa Włókniarza, która walczyła z Unią Tarnów o awans, potem ostatniego dnia lipca z kwitkiem odjechał Motor Lublin. Potem jednak przyszła jedyna przegrana w całej drugiej rundzie, a było to w Lesznie, kiedy nieco zawiódł Rose zdobywając jedynie 6 pkt. Po leszczyńskiej porażce do końca sezonu pozostało pięć spotkań, które torunianie rozstrzygnęli na swoją korzyść w naprawdę wielkim stylu, bowiem, żadnemu z zespołów nie udało się przekroczyć bariery 40 pkt. Należy dodać,  że w zawodach z gnieźnieńskim Startem, miała początek wielka ligowa kariera Jana Ząbika, który na wiele lat wpisze się w ligowy obraz "anielskiego" teamu, by po zakończeniu kariery prowadzić zespół jako trener.
W końcówce sezonu toruńscy kibice mogli czuć się usatysfakcjonowani, bowiem do miasta pierników na dwa ostatnie mecze przyjechali najsilniejsi. Najpierw 25 września odprawiony został Kolejarz Opole, a pięć dni później komplet widzów miał możliwość obejrzenia porażki (już pierwszoligowca) Włókniarza Częstochowa. Spotkanie z częstochowianami podobnie jak w poprzednich latach znów było wielkim widowiskiem. Jednak tym razem Rurarz nie był już w tak wielkiej dyspozycji jak rok wcześniej, a w ekipie gości pierwsze skrzypce zagrali Kacperak i Jastrzębski. W ekipie toruńskiej jak zwykle liderował Rose, a kroku dzielni dotrzymywali my Kościalak, Bauta i Szuluk.

Na finiszu ligi w sezonie 1966 torunianie zdobyli o jeden punkt więcej niż przed rokiem, ale mimo większego dorobku punktowego spadki w tabeli na piąte miejsce, przegrywając ze zwycięską Unią z Leszna, aż o siedem punktów. Na pocieszenie pozostawał fakt, że do drugiego w tabeli Włókniarza Częstochowa tracili zaledwie 1 pkt meczowy.
W łącznym bilansie dwóch sezonów 1965-1966 torunianie zajęli ostatecznie dopiero piąte miejsce, tracąc do zwycięzcy ligi Włókniarza Częstochowa 7 pkt, a czwarte miejsce przegrywając małymi punktami z Unią Leszno. Jednak godny podkreślenia jest fakt, że Anioły wyprzedziły szóstą ekipę, aż o dwadzieścia jeden punktów.

Po zakończeniu sezonu wszyscy w Toruniu pocieszali się przed kolejnym dwuletnim cyklem rozgrywek będzie lepiej. Jednak działacze nie byli tak przekonani o wysokiej wartości drużyny i udali się "na zakupy" do Piły, skąd w sezonie 1967 miały nadejść wzmocnienia. Nim jednak doszło do transferów Stal Apator udała się na tourne do Guestrow, gdzie trójka toruńczyków ścigała się najpierw w turnieju indywidualnym (najlepiej zaprezentował się Kościelak zajmując szóste miejsce), a potem (22 października) w turnieju drużynowym wygrywając z miejscową drużyną 48:42.

Poza ligą torunianie z sukcesami rywalizowali w czwórmeczach o puchar PZM-ot, tryumfując w swojej grupie w wielkim stylu przed Włókniarzem Częstochowa, kolejarzem Opole i tarnowską Unią. Na sukces w tych rozgrywkach złożyły się dwa zwycięstwa (Toruń i Opole) w czterech rozegranych czwórmeczach. Ponadto w cyklu turniejów o SK wystąpił Szuluk, który uplasował się w końcowym rozrachunku na jedenastej pozycji.

Ważnym wydarzeniem w toruńskim sporcie żużlowym było również zdobycie przez Rosego medalu mistrzostw świata, a uczynił to wspólnie z kolegami z reprezentacji w finale DMŚ na torze we Wrocławiu.
WYNIKI MECZÓW ROZEGRANYCH Z UDZIAŁEM TORUŃSKIEJ DRUŻYNY
W SEZONIE 1966
Kolejka Data Przeciwnik Wynik
I 3 kwietnia Kolejarz Opole - Stal Apator Toruń 40:37
II 11 kwietnia Stal Apator Toruń - Karpaty Krosno 54:24
III 24 kwietnia Polonia Piła - Stal Apator Toruń 39:39
IV 01 maja Stal Apator Toruń - Start Gniezno 43:35
V 22 maja Stal Apator Toruń - Unia Leszno 42:36
VI 29 maja Włókniarz Częstochowa - Stal Apator Toruń 51:23
VII 5 czerwca Motor Lublin - Stal Apator Toruń 43:35
VIII 19 czerwca Unia Tarnów - Stal Apator Toruń 42,5:35,5
IX 3 lipca
przeł. 30.09		 Stal Apator Toruń - Włókniarz Częstochowa 41:36
X 17 lipca Stal Apator Toruń - Unia Tarnów 49:29
XI 31 lipca Stal Apator Toruń - Motor Lublin 52:23
XII 7 sierpnia
przeł. 14.08		 Unia Leszno - Stal Apator Toruń 43:35
XIII 21 sierpnia Start Gniezno - Stal Apator Toruń 37:41
XIV 4 września Stal Apator Toruń - Polonia Piła 39:38
XV 18 września Karpaty Krosno - Stal Apator Toruń 36:42
XVI 25 września Stal Apator Toruń - Kolejarz Opole 50:27

W SEZONIE 1966 TORUŃSKICH BARW BRONILI

 
Średnia biegowa wg GKSŻ (kolumna niebieska), jest to średnia liczona bez defektów. Przykład Mariana Rose pokazuje jednak, że średnia ta uwzględnia być może jeszcze inne elementy, bo jeśli Rose uzyskał średnią 2,96 powinien wygrać wszystkie biegi i raz przyjechać jako drugi. Analiza wyników meczowych pokazuje, że Rose przejechał dwa razy drugi i raz trzeci
Dla tworzenia statystyk w przekroju dłuższych okresów niż jeden sezon, prezentowane średnie uwzględniają U,D,W, które traktowane są jak 0 pkt.
  
Zawodnik Mecze Biegi 1
miejsca		 2
miejsca		 3
miejsca		 4
miejsca		 Def. Up. Wykl. Pkt. Bon. Suma
Pkt+Bon		 Średnia
Biegowa		 Średnia
Biegowa
wg GKSŻ 		Średnia
Meczowa		 Miejsce w
ligowym
rankingu
Marian ROSE 14 58 51 3 1 - 3 - - 160 160 2,759 2,96 11,43 1
Dom 7 28 26 1 - - 1 - - 80 80 2,857 11,43
Wyjazd 7 30 25 2 1 - 2 - - 80 80 2,667 11,43
Janusz KOŚCIELAK 16 63 29 25 2 2 2 2 - 139 6 145 2,302 2,37 9,06 9
Dom 8 32 20 9 - - 1 1 - 78 4 82 2,563 10,25
Wyjazd 8 31 9 16 2 2 1 1 - 61 2 63 2,032 7,88
Stanisław BAUTA 11 44 13 19 6 3 3 - - 83 6 89 2,023 2,02 8,09 20
Dom 7 28 10 12 4 - 2 - - 58 4 62 2,214 8,86
Wyjazd 4 16 3 7 2 3 1 - - 25 2 27 1,688 6,75
Bogdan KOWALSKI 15 62 15 15 19 10 2 1 - 94 10 104 1,677 1,58 6,93 34
Dom 7 27 9 8 7 2 1 - - 50 4 54 2,000 7,71
Wyjazd 8 35 6 7 12 8 1 1 - 44 6 50 1,429 6,25
Bogdan SZULUK 16 62 10 23 16 4 2 6 - 92,5 17 109,5 1,766 1,58 6,84 35
Dom 8 32 7 13 9 - - 3 - 56 13 69 2,156 8,63
Wyjazd 8 30 3 10 7 4 2 3 - 36,5 4 40,5 1,350 5,06
Tadeusz JAWORSKI 10 30 1 5 9 12 2 1 - 22 3 25 0,833 0,92 2,50 49
Dom 4 12 1 3 4 3 1 - - 13 2 15 1,250 3,75
Wyjazd 6 18 - 2 5 9 1 1 - 9 1 10 0,556 1,67
Jan ZĄBIK 5 15 1 2 5 5 2 - - 12 1 13 0,867 0,86 2,60 57
Dom 3 10 - 2 4 3 1 - - 8 1 9 0,900 3,00
Wyjazd 2 5 1 - 1 2 1 - - 4 4 0,800 2,00
Roman CHEŁADZE 14 48 1 8 19 18 1 1 - 38 9 47 0,979 0,85 3,36 58
Dom 7 22 1 2 11 7 1 - - 18 3 21 0,955 3,00
Wyjazd 7 26 - 6 8 11 - 1 - 20 6 26 1,000 3,71
Stanisław KOWALSKI 2 6 - 1 3 2 - - - 5 1 6 1,000 0,83 3,00 61
Dom 1 4 - 1 1 2 - - - 3 3 0,750 3,00
Wyjazd 1 2 - - 2 - - - - 2 1 3 1,500 3,00
Waldemar DĄBROWSKI 2 7 - - 4 3 - - - 4   4 0,571 0,57 2,00 71
Dom 1 3 - - 2 1 - - - 2 2 0,667 2,00
Wyjazd 1 4 - - 2 2 - - - 2 2 0,500 2,00
Ryszard DUTKOWIAK 5 15 - 1 3 10 - 1 - 5 1 6 0,400 0,43 1,20 76
Wyjazd 3 9 - 1 2 6 - - - 4 4 0,444 1,33
Dom 2 6 - - 1 4 - 1 - 1 1 2 0,333 1,00
Tadeusz DEPA 1 3 - - 2 - - 1 - 2   2 0,667 1,00 2,00 pierwszy nklas
Dom 1 3 - - 2 - - 1 - 2 2 0,667 2,00
Wyjazd - - - - - - - - - - - - - -
  Razem 111 413 121 102 89 69 17 13 - 656,5 54 710,5 1,720   6,40  

TABELA DRUGIEJ LIGI ŻUŻLOWEJ W SEZONIE 1966
M-ce Zespół Mecze Zw. Rem. Por. Pkt
duże		 Pkt
małe
1 Unia Leszno 16 14 0 2 28 +189
2 Włókniarz Częstochowa 16 11 0 5 22 +181
3 Kolejarz Opole 16 11 0 5 22 +128
4 Unia Tarnów 16 11 0 5 22 +118
5 Stal Apator Toruń 16 10 1 5 21 +78
6 Motor Lublin 16 6 0 10 12 -163
7 Polonia Piła 16 4 1 11 9 -169
8 Start Gniezno 16 3 0 13 6 -64
9 Karpaty Krosno 16 1 0 15 2 -298

OSTATECZNA TABELA DRUGIEJ LIGI ŻUŻLOWEJ W SEZONIE 1966
W DWULETNIM CYKLU ROZGRYWEK 1965-1966
M-ce Zespół Mecze Zw. Rem. Por. Pkt
duże		 Pkt
małe
1 Włókniarz Częstochowa 34 24 0 8 48 +472
2 Unia Tarnów 34 22 1 9 45 +251
3 Kolejarz Opole 34 21 1 10 43 +263
4 Unia Leszno 34 20 1 11 41 +161
5 Stal Toruń 34 19 3 10 41 +148
6 Motor Lublin 34 10 0 22 20 -235
7 Karpaty Krosno 34 10 0 22 20 -247
8 Polonia Piła 34 8 2 22 18 -347
9 Start Gniezno 34 6 0 26 12 -467
10 Wanda Nowa Huta 5 zespół wycofał  się po 5 kolejce w roku 1965

materiał wyjściowy tekstów zamieszczonych na tej stronie
stanowi książka anioły na torze

         strona główna    

toruńskie turnieje turnieje światowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt