KOŚCIELSKI Marcin
wychowanek

Urodzony 11 czerwca 1998.

Marcin Kościelski przygodę z żużlem zaczynał jako utalentowany miniżużlowiec trenujący pod okiem Jana Ząbika w Unibaxie Toruń. Odkąd pojawił się na miniżuzlowych torach sukcesywnie podnosił swoje umiejętności, które potwierdził m.in. brązowym medalem w Indywidualnym Pucharze Europy.

Licencję w dorosłym żużlu zdobył przed komisją w składzie Włodzimierz Kowalski - przewodniczący oraz Marek Cieślak i Rafał Dobrucki w dniu 25 marca 2015 roku na torze w Toruniu i stał się pełnoprawnym juniorem w drużynie Aniołów. Trzeba jednak przyznać, że w klasycznym żużlu zawodnik radził sobie wyśmienicie jeszcze przed zdaniem licencji, bowiem podczas treningów z toruńskimi juniorami nie raz pozostawił w pokonanym polu licencjonowanych zawodników.
Swoje pierwsze żużlowe punkty na dużym torze zdobył w dniu 7 kwietnia 2015 podczas przedsezonowego sparingu wyniki turnieju z Gdańskim Wybrzeżem.

Młodego jeźdźca w wieku minizużlowym dopadł też pech, który na cztery tygodnie wyhamował Marcina. Oto bowiem zawodnik zanotował groźny upadek podczas drugiego dnia Pucharu Świata 250 ccm w Opolu i doznał złamania obojczyka. Kontuzja okazała się na tyle poważna, że zawodnik musiał przejść operację. Pierwszego dnia zawodów Marcin Kościelski zdobył dziesięć punktów i był najlepszym z Polaków. Drugiego dnia po dwóch drugich miejscach torunianin upadł na tor i złamał obojczyk, który wymagał zespolenia operacyjnego, bowiem w obojczyku były trzy centymetry przerwy i nie było szans, żeby kości same się zrosły.

Fanem czarnego sportu, Marcin był od najmłodszych lat, ale najpierw trenował piłkę nożną. Udało mu się nawet zagrać w dwóch meczach turnieju międzynarodowego, kiedy to w przegranym z Elaną Toruń 1:5 strzelił honorową bramkę. Tata jednak zabierał go na każdy mecz żużlowy, który był rozgrywany jeszcze na stadionie przy ulicy Broniewskiego 98. Treningi chciał zacząć już gdy miał 10 lat, ale wówczas jeszcze w Toruniu nie istniał miniżużel, więc jego pierwszy trening na motorze odbył się trzy lata później.
U progu kariery wzorem dla młodego żużlowca był jego największy idol Wiesław Jaguś. Jednak, gdy "Mały Wojownik" zakończył karierę, w Toruniu ścigał się już Darcy Ward i to właśnie ona stał się dla zawodnika wzorem do naśladowania pod względem sylwetki żużlowej oraz umiejętności i osiągnięć, do których Marcin chciałby nawiązać w równie młodym wieku. Oczywiście jego marzeniem pozostaje Indywidualne Mistrzostwo Świata i starty w Grand Prix, ale zawodnik nie zapomina o edukacji i kształci się w technikum samochodowym, gdzie ma styczność mechaniką pojazdów, co pomaga mu w zrozumieniu pewnych zagadnień związanych ze speedwayem. Połączenie szkoły z treningami oraz przygotowaniem monocykli nie jest jednak proste. Ale nauka jest dla Marcina nie mniej ważna co jego pasja, dlatego stara się połączyć te dwa elementy najlepiej jak potrafi i trzeba przyznać, że całkiem dobrze mu to wychodziło.

Marcin swój wolny czas jak każdy młody żużlowiec spędzał przede wszystkim na stadionie wraz z moimi kolegami ze szkółki, ale także nie zapominał przyjaciołach. Najważniejszy dla niego jest jednak speedway i ku speedwayowi podporządkowuje wszystkie sprawy.
Niestety w sezonie licencyjnym Marcin miał sporo pecha, bowiem przytrafiła mu się kontuzja, która wybiła go z rytmu treningowego. Zawodnik co prawda nie pokazał się w meczach ekstraligi, ale ścigał się w Pomorskiej Lidze Młodzieżowej oraz Lidze Juniorów, a także wystąpił z innymi Aniołami w swoim pierwszym finale pod auspicjami PZM, a był to finał MMPPK. Ponadto w tracie sezonu toruński junior został wypożyczony do pierwszoligowego Orła Łódź, gdzie wystąpił w dwóch meczach, w 5 biegach, zdobywając 2 pkt. i 2 bonusy, co dało mu średnią 0,8 pkt na bieg.
Mimo ligowego debiutu na zapleczu ekstraligi i startu w rozgrywkach młodzieżowych, Marcin miał świadomość swoich braków i w okresie przygotowawczym do sezonu 2016 czekało go mnóstwo pracy, bowiem toruński klub nie zamierzał inwestować środków w zawodników, którzy nie czynili systematycznych postępów. Ten młody zawodnik miał jednak realne szanse, aby zastąpić w składzie Oskara Fajfera, który zakończył wiek juniora i tak też się stało. W wyjazdowym meczu piątek kolejki spotkań Marcin dostał powołanie na swój pierwszy start w najsilniejszej żużlowej lidze świata. I choć w dwóch startach punktu nie zdobył, a toruńska drużyna doznała pogromu 62 : 28, najwyższy zawodnik w lidze tak komentował swój ekstraligowy debiut: " cieszę się, że debiut w ekstralidze mam już za sobą, ale do zadowolenia raczej daleko, bo zawsze mogło być lepiej. Swoje dwa biegi dojechałem do końca, a zawsze lepsze jest zero niż jakiś głupi upadek wynikający z nadmiernej woli pokazania się już w pierwszym debiutanckim starcie".
Niestety Marcin nie mógł liczyć na regularne starty w żółto-niebiesko-białych barwach, bowiem juniorska ławka była bardzo długa, dlatego szukał startów w niższej lidze i trafił do Rawicza, gdzie mógł liczyć na w miarę regularne powołania na mecze ligowe. Marcin miał jednak okazję zadebiutować w ekstralidze, bowiem z powodu kontuzji innych jeźdźców. Niestety poza tym, że nazwisko zawodnika zostało zapisane w protokole zawodów nie więcej o występie zawodnik nie da się powiedzieć, bowiem nie zdobył punktu, a postawa na torze była daleka od oczekiwań. Marcin jednak bardzo chciał uprawiać żużel i jako jedyny z toruńskich juniorów awansował do finału brązowego kasku, ale i ten występ należał do przeciętnych. Być może wynikało to z tego, że postępy jakie czynił nie szły w parze z jego wzrostem. Zawodnik bowiem bardzo urósł w zimowej przerwie i nie zamierzał zwalniać tempa wzrostu w trakcie sezonu, a niestety wysocy zawodnicy mieli w żużlu znacznie trudniej niż "mikrusy". Historia pokazywała jednak, że również rosłe chłopaki mogą w żużlu osiągać sukcesy. Przykładem mógł był Per Jonsson, czy trener młodzieżowej kadry polski Rafał Dobrucki. Każdy musiał jednak znaleźć właściwy styl jazdy, a to wymagało ciężkiej pracy i .... ciężkiej pracy. Niestety nie tylko w przypadku Marcina można było odnieść wrażenie, że toruńscy juniorzy nie potrafili wykorzystać rad i podpowiedzi Roberta Kościechy, aby budować swój sportowy kapitał. NIkt jednak nie skreślał ani Marcina, ani pozostałych juniorów, ale do młodych jeźdźców została wyciągnięta pomocna dłoń i cierpliwie czekano, aby w perspektywie dwóch lat dokonać realnej oceny umiejętności żużlowych. Faktem było też to, że Marcin Kościelski był chyba najbardziej skrzywdzonym junior w toruńskim klubie. Nie miał okazji wystartować w lidze, ale w rozgrywkach młodzieżowych notował niekiedy lepsze wyniki od Kaczmarka i Kopcia-Sobczyńskiego.
Dodatkowo wraz z końcem sezonu zawodnik został okradziony z kevlaru, co dla młodego zawodnika było sporym ciosem, bowiem żużlowy kombinezon to spory wydatek dla zawodnika na dorobku. W całej sytuacji bezczelność złodzieja była druzgocąca, bowiem wybrał się w skradzionym kevlarze na toruńską rundę Grand Prix, o czym zawodnik napisał na swoim fanpagu: "SKRADZIONO MÓJ KEVLAR. Chciałbym opisać sytuację, która przydarzyła mi się w miniony piątek/sobotę. Zgodnie z informacją, którą ostatnio wstawiłem na mój fanpage, zostałem poproszony o przybycie do Dworu Artusa z motocyklem oraz kevlarem, gdzie w sklepie Kopernika promowaliśmy razem z Dymkiem limitowaną edycję toruńskich pierników przygotowaną specjalnie na dzień, w którym odbywało się Speedway GrandPrix. Po spotkaniu zostałem również poproszony o pozostawienie kevlaru do ekspozycji, który miałem odebrać po weekendzie. Niestety, kevlaru nie mam szansy odebrać, ponieważ ZOSTAŁ ON SKRADZIONY. Poinformowano mnie telefonicznie o kradzieży, której dokonał mężczyzna, co więcej osoba ta, pojawiła się UBRANA W MÓJ KEVLAR przy Motoarenie na GP. O całym zdarzeniu została poinformowana policja, ale również ochrona, która sprawowała dyżur podczas GP na motoarenie. Kilkunastu ochroniarzy, pomimo informacji o pobycie tego człowieka w pobliżu, nie zdołało go złapać, ponieważ uciekł on w las znajdujący się za stadionem żużlowym. Cała ta sytuacja jest przykra, a zarazem żałosna patrząc na to, że jakiś mężczyzna kradnie ze sklepu mój kevlar poczym ubiera się w niego i postanawia wybrać się na GrandPrix, a kilkunastu ochroniarzy nie jest w stanie go dogonić. Nie ukrywam, że sytuacja ta przyprawiła mi łzy w oczach. Ten dzień uznaje za jeden najgorszych, jaki przydarzył mi się w tym roku. Wcześniejsze kradzieże motocykli innych zawodników w Polsce, teraz mi przytrafia się sytuacja z kradzieżą kevlaru, rzeczy, która potrzebna jest do mojej pracy jak i mojego hobby – tego, co kocham. Wszczęte zostało w tej sprawie dochodzenie przez policję, sprawdzany będzie monitoring. Wiadomo, że ten człowiek miał białą czapkę red bull’a z czerwonym daszkiem, mój kevlar i na niego miał również nałożone spodnie.
Chciałbym prosić o udostępnienie tego posta oraz jakiekolwiek informacje, jeżeli ktoś takowe posiada na temat całego zdarzenia, może ten człowiek przykuł uwagę kogoś z Was.
A najbardziej prosiłbym tego człowieka o zwrot mojego kevlaru.
Mam nadzieję, że cała sytuacja się wyjaśni, a kevlar wróci w moje ręce."

Na szczęście skruszały złodziej szybko odesłał kevlar i należało mieć nadzieję, że po tych przykrych wydarzenia zawodnik nie zniechęci się do sportu, bowiem stać go z całą pewnością na walkę o ligowy skład z każdym toruńskim młodzieżowcem. Musiał znaleźć jednak klucz do zbudowania zaufania u menadżera, a ten wydawał się mieć nazwę ciężka praca i zaangażowanie. I te elementy dostrzegał nowy menadżer toruńskiego klubu Jacek Frątczak, z którym wielkie nadzieje wiązał sam zawodnik twierdząc: "Jestem bardzo zadowolony z tego, jak wyglądają nasze przygotowania do sezonu. Treningi są świetne. Kondycja się na pewno poprawi i mam nadzieję, że pomoże w osiąganiu jeszcze lepszych wyników na torze. Uważam, że plan został naprawdę dobrze ułożony. Wrócił trener Wójtowicz od treningów ogólnorozwojowych. Zaczynamy coraz mocniej dostawać w kość. Dwa razy w tygodniu mamy halę, a do tego dochodzi bieganie, hokej i współpraca z trenerem mentalnym. Za jakiś czas będzie jeszcze jazda na rowerze. Od środka wszystkie pomysły nowego menedżera wyglądają bardzo dobrze. Inwestycja w juniorów ze strony klubu jest bardzo duża. Można się tylko z tego cieszyć. Mam nadzieję, że wszystkie plany zostaną zrealizowane. Wtedy będzie ekstra. Rok temu trener uznał, że chłopcy są ode mnie lepsi i dlatego nie było mnie w składzie. Przytakiwałem i mówiłem, że jest ok. Miałem okrojone możliwości. Jeździłem tylko i wyłącznie na silnikach Krzysztofa Głowackiego i uważam, że jak na sprzęt, który miałem, to osiągnąłem sporo. Chcę jednak podkreślić, że pan Krzysztof wykonał kawał dobrej roboty jak na tamte możliwości."

W kolejnych latach wielu wiązało spore nadzieje i liczyło na rozwój Marcina. Niestety Kościelski ponownie nie miał zbyt wiele okazji do starów w sezonie 2018, ale też swoją postawą nie zachęcał trenerów i menadżerów do tego, aby odważnie postawić na niego w rozgrywkach DMP. Do ligowego składu wskoczył, gdy poważny regres zanotował Igor Kopeć-Sobczyński i Paweł Przedpełski lub gdy kontuzji doznał Daniel Kaczmarek. Ostatecznie w ligowym składzie pojawił się w sześciu meczach, ale na tor wyjechał tylko w trzech. Z końcem sierpnia został wypożyczony do Opola, gdzie na skutek kontuzji zabrakło jeźdźców młodzieżowych. Debiut w nowej drużynie zawodnik zanotował w pierwszym meczu półfinałowym fazy play-off, gdy opolanie zmierzyli się na swoim torze ze Stalą Rzeszów. Jednak również nie zachwycał swoją dyspozycją.
Po sezonie zawodnik postanowił zmienić otoczenie, bowiem już w połowie listopada Jacek Frątczak ustalił z zawodnikiem, że w przyszłym sezonie nie będzie startował w Get Well Toruń. Menedżer Aniołów przy tym sugerował, aby Marcin zszedł o klasę niżej: "Myśląc o tym, aby mógł funkcjonować w światku żużlowym, została podjęta decyzja, że Marcin musi zejść piętro niżej. Zależało mi na tym, aby chłopak był pod dobrą opieką, jeśli chodzi o zaplecze sponsorskie i sportowe. Mariusz Staszewski jest mu w stanie pomóc w jego dalszym rozwoju". I tym sposobem w ostatnim roku startów w gronie młodzieżowców, zawodnik trafił w ramach wypożyczenia do Ostrowa, gdzie po awansie Ostrovii miał stanowić o sile formacji młodzieżowej.
I jak się okazało po sezonie było to strzał w dziesiątkę, bowiem jednym z największych wygranych w toruńskim żużlu w sezonie 2019 był właśnie Marcin Kościelski w barwach ostrowskiego klubu. Można powiedzieć, zaczynał od zera, a w kluczowych momentach zwyciężał w wyścigach juniorskich oraz przywoził za plecami seniorów rywali. Po raz pierwszy otrzymał szansę regularnych występów w lidze i ją w pełni wykorzystał i można rzec, że aż szkoda, że kończy wiek juniora i szkoda, że nikt nie docenił go w Toruniu. Po sezonie Marcin tak ocenił swoją postawę w barwach ostrowskiego klubu oraz określił się co do swojej sportowej przyszłości: "Cała drużyna wykonała kawał dobrej roboty. Nikt na nas nie stawiał, a dojechaliśmy do finału ligi i zawiesiliśmy Rybnikowi bardzo wysoko poprzeczkę. Chcieliśmy wygrać i szkoda, że tak się nie stało. Dużym sukcesem było miejsce w pierwszej czwórce. Finał to dla nas jeszcze większe osiągnięcie. W każdych zawodach robiliśmy wszystko, co było w naszej mocy. Dla mnie był to był pierwszy sezon, w którym startowałem regularnie. Mówię o rozgrywkach ligowych i zawodach młodzieżowych. Widać, że to zaprocentowało. Ostatnie mecze w moim wykonaniu wyglądały już nieźle. Myślę, że moja jazda mogła się podobać. Szkoda tylko, że tak późno dostałem szansę. Przed sezonem wiedziałem, że musi coś się zmienić i właśnie dlatego w tym roku zrobiłem krok w tył, aby jeździć systematycznie. Mam takie samo założenie na przyszły sezon. Liczę, że gdzieś znajdzie się dla mnie miejsce. Chcę jeździć i dalej się rozwijać. Dostałem szansę w Ostrovii. Uważam, że ją wykorzystałem. A w drużynie która zatrudni mnie w kolejnym sezonie zrobię wszystko, aby pokazać się z jak najlepszej strony. Nawet jak przyjadę ostatni, to powalczę o punkty do ostatnich metrów. Będę jechał z zębem. Można przywieźć zero z uśmiechem na twarzy, po walce przez cztery okrążenia. Mogę zapewnić, że dam z siebie wszystko".
Kolejny sezon miał być dla Marcina jednak jeszcze trudniejszy niż angaż w drużynie, która zagwarantowałaby mu regularne starty. Zawodnik kończył bowiem wiek juniora i po jednym w miarę udanym sezonie trudno było oczekiwać, aby znalazł się klub który odważnie postawiłby na młodego seniora bez życiorysu bogatego w żużlowe sukcesy. W roku 2020 po prawej stronie Odry w rozgrywkach drugiej ligi miał pojawić się klub spoza naszego kraju, bowiem do rozgrywek przystąpił niemiecki zespół MSC Wölfe Wittstock. Co ciekawe włodarze tego klubu ogłaszając skład drużyny pochwalili się jako pierwszym polskim zawodnikiem i był nim Marcin Kościelski. Dla toruńskiego wychowanka, była to niebywała szansa, bowiem w Wittstock mógł uratować swoją karierę. Biorąc pod uwagę skład niemieckiej drużyny, Marcin wydawał się być pewniakiem do jazdy, a to w jego sytuacji było najważniejsze. Zwłaszcza, że pod okiem doświadczonego byłego zawodnika, a dziś trenera Piotra Świta mógł liczyć na kolejny krok do przodu i można było mieć nadzieję, że ten sympatyczny wychowanek Aniołów będzie zdobywał ligowe punkty przez kilka najbliższych lat.

Niestety sezon 2020 dla Marcina podobnie jak dla wielu zawodników stanął pod znakiem zapytania. Powodem była pandemia wirusa Covid-19 powszechnie nazwanego koronawirusem, który na całym świecie zbierał śmiertelne żniwa. O tym jak poważna była sytuacja niech świadczy orędzie Premiera Mateusza Morawieckiego i wprowadzenie stanu zagrożenia epidemicznego, który zaczął obowiązywać w nocy 14 na 15 marca i miał obowiązywać przez 10 dni, ale tak naprawdę obowiązywał do odwołania. Konsekwencją powyższej decyzji był komunikat, Głównej Komisji Sportu Żużlowego w którym poinformowano o zakazie organizacji zawodów treningowych (sparingów) oraz przeprowadzania zorganizowanych treningów na torach żużlowych początkowo do dnia 1 kwietnia 2020 r., a finalnie do odwołania. W tej sytuacji cały żużel zatrzymał się na 13 długich tygodni. W międzyczasie doszło do wielu nowych ustaleń regulaminowych, renegocjacji kontraktów. Ostatecznie sezon wystartował, a toruński wychowanek wystąpił w 8 meczach swojej drużyny, 31 biegach, w których zdobył 35 pkt z bonusami i ze średnią 1,129 pkt/bieg był 5 zawodnikiem "Wików" i 33 w całej lidze. Niemiecki zespół postanowił jednak ponownie zaufać toruńskiemu wychowankowi i strony przedłużyły kontrakt na sezon 2021.

Zawodnik za sprawą "Wilków" w Wittstock miał nadrabiać stracony czas z okresu juniorskiego i jako potwierdzić w gronie seniorskim swoje umiejętności, które po części pokazał w sezonie 2020. Niestety nie pojawił się jednak w żadnym ligowym meczu i po sezonie z żalem do klubu z Wttstock, zakończył przygodę ze sportem żużlowy. W wywiadzie dla Tygodnika Żużlowego tak skomentował swoją karierę: "nie mam już nic wspólnego z niemieckim klubem, poza tym że kiedyś tam startowałem. Mogę śmiało powiedzieć, że to był rok stracony. Przez szacunek nie chcę do tego wracać i dziś nie chcę nawet mieć z tym nic wspólnego, nie czytam nawet co się tam dzieje. Jestem z klubem rozliczony i zwyczajnie mnie to nie interesuje.
Po przejściu w wiek seniora próbowałem, nie poddałem się, ale nie poszło mi dobrze. Przychodzi taki czas w życiu że trzeba zająć się czymś innym niż żużel. Nie szukałem kontaktu z klubami, nie dzwoniłem i nie dopytywałem. Co prawda była propozycja, abym startował w drużynie do lat 24, ale przemyślałem to i uznałem, że muszę wyleczyć się z żużla i przystopować z tym wszystkim. Jestem ambitny i uważam, że albo coś się robi dobrze, albo wcale. Wiem ile dołożyłem startując w niemieckim klubie i nie chciałem aby to się powtórzyło w kolejnym zespole. Teraz prowadzę działalność gospodarczą i na tym chcę się skupić. Mam jeszcze motocykle i sporo sprzętu, który planuję sprzedać, zostawiając sobie tylko jeden motocykl. Nie chcę jednak zrywać z żużlem. Dalej będę się tym interesował, tylko kończę ze ściganiem. Dostałem nawet propozycję pracy jako mechanik, ale podziękowałem. To jeszcze nie ten czas. Sport mnie bardzo dużo nauczył i to nie był wcale stracony czas. Przeżyłem wspaniałe chwile i z klubem z Torunia i z klubem z Ostrowa. Niestety znajdowałem się zazwyczaj w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. W klubach w których próbowałem zaistnieć, pod uwagę brani byli inni zawodnicy, a ja czekałem na swoją szansę na ławce rezerwowych. Prawda też jest taka, że nie miałem takiego teamu, czy wsparcia jak mieli inni zawodnicy w postaci bogatych wujków czy wpływowych ludzi, którzy pomogliby mi przebić się i zaistnieć w sporcie żużlowym. Do wszystkiego musiałem dochodzić od zera, małymi kroczkami i pomagali mi w tym mama i tata. To wszystko jednak za późno się rozwinęło, bo efekty było widać dopiero w Ostrowie.
Niemniej będę miło wspominał ten czas. Zostałem Indywidualnym Mistrzem Wielkopolski. Bardzo fajne przeżycia mam też z okresu miniżużlowego, gdzie były starty międzynarodowe, z mistrzostwami świata włącznie, a w Indywidualnym Pucharze Europy zdobyłem brązowy medal. Będzie co wspominać. Teraz dalej będę kibicował Apatorowi, bo tu się nic nie zmieni. Mistrzem świata w barwach tego klubu nie zostałem, ale przecież nie mogę mieć o to pretensji do klubu. Zawsze z chęcią pojawię się na meczu w Toruniu, bo kibice z wielką sympatią się do mnie odnoszą i pamiętają czasy kiedy byłem w drużynie".

Osiągnięcia

DMP	2016/2
DMPJ	2018/4
MMPPK	2015/4
BK	2016/13

Kluby w lidze polskiej

2015- -2019	2018	2019	2020- -2021

Wyniki ligowe zawodnika w barwach toruńskich

Sezon	mecze	biegi	punkty	bonusy	Średnia biegowa	Miejsce w ligowym rankingu
2015	-	-	-	-	-	-
2016	1	2	0	0	0,000	22 nklas
2017	-	-	-	-	-	-
2018	6	7	1	1	0,286	19 nklas