Dość oryginalny rytm startów w ekstra klasie obrali sobie toruńscy żużlowcy. Trzy lata chude i jeden rok tłusty. Po słabych sezonach 1976-78 przyszło czwarte miejsce w 1979 roku. Potem znów trzy nieudane sezony, a po nich nastąpił rok 1983 zapisany w dziejach toruńskiego żużla jako pierwszy medalowy. Apator sięgnął bowiem w tym roku po tytuł drugiego wicemistrza ekstraklasy. Zdobył go w pewnym stylu, demonstrując przez cały sezon równą, wysoką formę. W Toruniu na Apator tym razem mocnych nie było, trzykrotnie udało się z wyjazdów wrócić z tarczą. U źródeł tego sukcesu leżało posiadanie wyrównanej drużyny oraz Andrzej Pogorzelski jako nowy trener mający w opinii fachowców szczęśliwą rękę, bowiem trzy sezony wcześniej ze Startem Gniezno był rewelacją pierwszej ligi, wprowadzając beniaminka na podium. Tej samej sztuki miał dokonać i w Toruniu. Skończyły się też czasy dominacji duetu Ż-Z. Wojciech Żabiałowicz pozostawał jednak  nadal niekwestionowanym liderem, czołowym jeźdźcem kraju, ale dzielnie wspierali go Jan Woźnicki i Tadeusz Wiśniewski, którzy “wystrzelili” w tym sezonie nieoczekiwanie wielką formą. Szybkie postępy czynili też młodzi Stanisław Miedziński i Grzegorz Śniegowski, co pozwalało z optymizmem spoglądać w przyszłość. Andrzej Marwitz i Czesław Miastowski zakończyli kariery, z kolei Sławomir Czyż powrócił do Częstochowy. Do zespołu dołączył kolejny wychowanek Stefan Tietz.

U progu sezonu wart był odnotowanie istotny fakt, a mianowicie w 1983 roku drużyna Apatora zmieniła plastrony. Stare z emblematem zrzeszenia Stal zostały zastąpione przez nowe wzorowane na plastronach angielskiego Coventry. Jak się później okaże zmiana okaże się korzystna bowiem żużlowcy z grodu Kopernika w nowych emblematach na piersi wywalczą wiele cennych trofeów z mistrzostwem Polski włącznie.

Sezon AD 1983 rozpoczął się jednak o zmiennych nastrojów wśród kibiców. Kiedy w czwartej kolejce, w pierwszomajowe święto torunianie uporali się z liderem, gorzowską Stalą 46: 43 (niesamowity serial remisów od III do XI biegu), wydawało się, że są na jak najlepszej drodze do złotego celu. Coraz skuteczniejsza młodzież Miedziński, Śniegowski, nieco starsi wychowankowie - Woźnicki czy Tadeusz Wiśniewski dzielnie wspierali liderów - Ząbika, szykującego się już do zakończenia kariery, ale wciąż skutecznego, Żabiałowicza i starszego z Miastkowskich.
Po pierwszej rundzie Apator z kompletem zwycięstw na własnym terenie plus wygraną w Lublinie (45:42) był piąty, ale miał w dorobku tyle samo punktów, co trzeci w tabeli Falubaz.
W dwunastej kolejce do Torunia przyjechał nowy lider, Unia z Leszna. "Byki" zaczęły z najwyższego pułapu, od dwóch dubletów. Potem prowadziły 20:10, a jeszcze po X biegach 33:25. Gdy kibice pogodzili się już z przegraną, Apator rozpoczął swój finisz. Po trzynastu wyścigach był już remis po 38. W przedostatniej odsłonie goście raz jeszcze wyszli na prowadzenie 42:40, ale bieg XV to popis Żabiałowicza i Woźnickiego, którzy przywieźli na 5:1 Helińskiego i Bzdęgę, nieoczekiwanie odwracając losy meczu.Być może to spotkanie wzmogło wiatr wiejący w żagle ,,Aniołów". Startowi w Gnieźnie urządzili prawdziwy pogrom (aż 60:29), a w Bydgoszczy dominowali od pierwszego do ostatniego wyścigu, po raz kolejny upokarzając Polonię na jej torze 49:41.
2 października stadion Apatora wypełnił się po brzegi. Ostatni mecz z Motorem Lublin miał być wyłącznie pieczęcią na pięknie zapisanej karcie historii pod tytułem sezon AD 1983. Oto  bowiem już wcześniej wiadomym było że brązowy medal zawiśnie na piersiach żużlowców z grodu Kopernika. Medal był oczekiwany i upragniony, bowiem był pierwszym medalem w lidze po 25 latach startów, a ósmym w najwyższej klasie rozgrywek. Dlatego nikt z widzów, którzy przyszli na ostatni ligowy mecz w Toruniu nie wątpił w wysokie zwycięstwo gospodarzy. Spotykał się przecież trzeci zespół I ligi z ostatnim, czyli Apator z Motorem. I tak tez było. Od pierwszej chwili gospodarze ostro wzięli się do roboty i wygrali pewnie 69:21. Tak wysoka wygrana była okazją do podziękowania żużlowcom i do prawdziwej fety. "To dopiero początek naszych sukcesów" - zapowiadali po tym spotkaniu toruńscy działacze, trenerzy i zawodnicy. Po spotkaniu odbyła się uroczystość zakończenia sezonu. Były przemówienia, nagrody, puchary, medale i słowa uznania pod adresem całej drużyny, trenerów, mechaników i działaczy.
I sekretarz KM PZPR J. Szymański i prezydent Torunia R. Bester wręczyli medal 750-lecia Torunia, a dyrektor WKFSiT Urzędu Wojewódzkiego puchar w uznaniu osiągnięć, jakie zespół zanotował. Były też puchary od kibiców. Pan P. Małkowski ufundował klubowi puchar zdobyty przez niego w wyścigach kolarskich jeszcze w roku 1939. Natomiast najmłodsi kibice z Rubinkowa wręczyli puchar swojemu ulubieńcowi Eugeniuszowi Miastkowskiemu . Na koniec sympatycznego spotkania trysnęły szampany, którymi zgodnie z tradycją polewano również żużlowe rumaki.
Zatem Apator w sezonie 1983 spisał się bardzo dobrze i mógł sezon zapisać złotymi zgłoskami w historii klubu.

W SEZONIE 1983 TORUŃSKICH BARW BRONILI

		Liczba meczów	Liczba biegów	Punkty	Bonusy	Średnia biegowa	Miejsce w ligowym rankingu
Wojciech ŻABIAŁOWICZ		18	92	220	4	2,43	8
Jan WOŹNICKI		11	46	87	8	2,06	19
Eugeniusz MIASTKOWSKI		18	91	166	14	1,98	21
Tadeusz WIŚNIEWSKI		18	70	105	19	1,77	32
Jan ZĄBIK		14	58	94	3	1,67	36
Krzysztof KWIATKOWSKI		8	27	37	6	1,59	nklas (5)
Stanisław MIEDZIŃSKI		18	57	70	18	1,54	44
Grzegorz ŚNIEGOWSKI		18	56	52	16	1,21	58
Marek MAKOWSKI		10	25	24	3	1,08	nklas (11)
Ryszard KOWALSKI		4	7	4	2	0,86	nklas (21)
Marek KOŃCZYKOWSKI		4	7	5	-	0,71	nklas (26)
Stefan TIETZ		1	3	1	-	0,33	nklas (45)

TABELA PIERWSZEJ LIGI ŻUŻLOWEJ W SEZONIE 1983

Mce	Zespół	Mecze	Zw.	Rem.	Por.	Pkt duże	Pkt małe
1	Stal Gorzów	18	15	0	3	30	+225
2	Unia Leszno	18	14	0	4	28	+242
3	Apator Toruń	18	12	0	6	24	+122
4	Falubaz Zielona Góra	18	10	0	8	20	+114
5	Wybrzeże Gdańsk	18	8	1	9	17	-21
6	Kolejarz Opole	18	8	0	10	16	+36
7	Stal Rzeszów	18	8	0	10	16	-96
8	Start Gniezno	18	6	2	10	14	-91
9	Polonia Bydgoszcz	18	5	0	13	10	-180
10	Motor Lublin	18	2	1	15	5	-349

materiał wyjściowy tekstów zamieszczonych na tej stronie
stanowi książka anioły na torze