finał skandynawski (nordycki) IM¦

Eliminacja rozgrywana w ramach IM¦ (zwana też finałem nordyckim), z udziałem wyłonionych w krajowych eliminacjach zawodników krajów skandynawskich (Danii, Finlandii, Norwegii i Szwecji). W pocz±tkowych fazach rozgrywano klika rund finałowych. Finał skandynawski był w latach 1955-1956 eliminacj± poprzedzaj±c± finał kontynentalny IM¦, w latach 1957-1965 poprzedzał finał europejski IM¦, w latach 1966-1990 poprzedzał finał interkontynentalny. (od 1974 roku zwany finałem nordycko-brytyjskim). W latach 1991-1994 finał skandynawski poprzedzał dwa ¶wiatowe półfinały IM¦, od 1995 roku w finale skandynawskim wyłaniani byli zawodnicy którzy awansowali do finału interkontynentalnego (stamt±d do GP IM¦ i GP Challenge).

Po zmianie zasad wyłaniania uczestników GP IM, od 2002 roku finału skandynawskiego jako eliminacji IM¦ nie rozgrywa się.

Pierwszym tryumfatorem finału skandynawskiego rozegranego w 1948 roku był Norweg Leif Basse Hveem, który tryumfował w tej eliminacji IM¦ jeszcze przez cztery kolejne lata z rzędu.

¬ródło: Wiesław Dobruszek; "Żużlowe ABC" t. I; Leszno 2004

strona główna

toruńskie turnieje turnieje ¶wiatowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt