finał kontynentalny IMŚ

Eliminacja w ramach IMŚ, rozgrywana w latach 1952-1990 oraz 1995-2001. Różna była ranga finału kontynentalnego - początkowo od 1952 roku startowali w nim zawodnicy krajów Europy Środkowej, później do rywalizacji włączono żużlowców ze Skandynawii, z kolei w późniejszych latach była to eliminacja dla zawodników wyłącznie krajów Europy Środkowej i Zachodniej (tzw. strefy kontynentalnej). Do 1975 roku finał kontynentalny był ostatnią eliminacją przed finałem europejskim, po rezygnacji z rozgrywania finału europejskiego w 1975 roku, z finału kontynentalnego zawodnicy awansowali bezpośredni do finału światowego (podobnie jak z rozgrywanego równolegle finału interkontynentalnego dla zawodników strefy interkontynentalnej). W latach 1991-1994 wprowadzono do rozgrywek dwa półfinały światowe (awansowali do nich między innymi zawodnicy dwóch półfinałów kontynentalnych), które poprzedzał finał IMŚ i wówczas finału kontynentalnego nie rozgrywano. Wraz z wprowadzeniem systemy GP IMŚ, przywrócono finał kontynentalny, który wyłaniał uczestników (początkowo dwóch a w latach 1999-2001 jednego) GP IMŚ na rok następny oraz uczestników GP Challenge.

Od 2002 roku po zmianach dotyczących eliminacji do GP IMŚ, finał kontynentalny nie jest rozgrywany

Pierwszymi uczestnikami finału kontynentalnego rozegranego w 1957 roku we Wiedniu (Austria) byli:

Josef Hofmeister	NRF	15 pkt
Josef Seidl	NRF	12 pkt
Stanisław Tkocz	Polska	11 pkt
Briger Forsberg	Szwecja	10 pkt
Josef Kamper	Austraia	10 pkt
Florian Kapała	Polska	10 pkt
Joel Jansson	Szwecja	10 pkt
Marian Kaiser	Polska	9 pkt
Janusz Suchecki	Polska	8 pkt
Jaroslawv Volf	CSRS	7 pkt
Joachim Maj	Polska	5 pkt
Josef Kysulka	CSRS	5 pkt
Tadeusz Teodorowicz	Polska	4 pkt
Rudolf Havelka	CSRS	1 pkt
Otto Holoubek	Austria	0 pkt
Marian Philipp	Polska	0 pkt

Źródło: Wiesław Dobruszek; "Żużlowe ABC" t. I; Leszno 2004