1965-08-22
Stal Apator Toruń - Włókniarz Częstochowa 40 : 38
Nr Start |
NAZWISKO I IMIĘ ZAWODNIKA |
B I E G I |
PKT IND |
C Z A S |
||||||||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | ||||
KLUB |
Włókniarz Częstochowa |
4 | 6 | 11 | 15 | 18 | 19 | 24 | 27 | 28 | 29 | 32 | 35 | 38 | ||
1 | Rurarz Stanisław | 3 | 3 | 2 | 1' | 9+1 | 79,60 | |||||||||
2 | Malinowski Zygmunt | 1 | 1 | 2' | - | 4+1 | 77,00 | |||||||||
3 | Kurpiński Lucjan | 2 | 1 | 1 | 0 | 4 | 80,40 | |||||||||
4 | Brylski ?. | 0 | u | 1 | 0 | 1 | 79,40 | |||||||||
5 | Jastrzębski Wiktor | 2' | 1' | d | 2 | 5+2 | 79,30 | |||||||||
6 | Kacperak Bernard | 3 | 2 | 1 | 3 | 9 | 80,20 | |||||||||
7 | Łotocki Jerzy | 3 | 2 | 1 | 6 | 79,70 | ||||||||||
KLUB |
Stal Apator Toruń |
2 | 6 | 7 | 9 | 12 | 17 | 18 | 21 | 26 | 31 | 34 | 37 | 40 | 79,90 | |
9 | Kościelak Janusz | 2 | 2' | 2' | 1' | 7+3 | 80,00 | |||||||||
10 | Depa Tadeusz | 0 | - | - | - | 0 | 79,30 | |||||||||
11 | Rose Marian | 3 | 3 | 3 | 3 | 3 | 15 | 80,40 | ||||||||
12 | Dąbrowski Waldemar | 1 | 0 | d | u | 1 | 80,50 | |||||||||
13 | Kowalski Bogdan | 1 | d | 2' | 2 | 5+1 | - | |||||||||
14 | Jaworski Tadeusz | 0 | 1 | - | 0 | 1 | ||||||||||
15 | Bauta Stanisław | 2 | 3 | 3 | 3 | 11 | ||||||||||
Sędzia ? | ||||||||||||||||
T - Taśma
K - Kontuzja
DS - Def Start
D - Defekt
U - Upadek
W - Wykluczenie
SU-Spowodował U
SS - Świeca Start
|
Włókniarz już trzeci sezon z
rzędu ścigał się w drugiej lidze, ale to ciągle był Włókniarz z zawodnikami,
którzy w 1959 roku zdobywali mistrzostwo kraju. Nic więc dziwnego, że
liderowali w tabeli i kiedy zjawili się w Toruniu mieli ambicje awansu do
ekstraklasy.
Mecz miał niesłychanie dramatyczny przebieg. Goście już na początku
zdobyli przewagę, którą stopniowo powiększali. Gdy w połowie spotkanie zdawało
się, że już losy meczu są przesądzone, Marian Rose z Januszem Kościelakiem
przywieźli na 5:1 Wiktora Jastrzębskiego i Bernarda Kacperaka. Po kolejnym
podwójnym zwycięstwie Apator objął prowadzenie którego nie oddał do końca
zawodów. Co prawda goście mogli jeszcze wyjechać z tarczą z grodu Kopernika,
bowiem w ostatnim biegi prawa Rurarz-Jastrzębski prowadziła podwójnie, ale
bajeczna szarża Rosego dała gospodarzom upragnione i zarazem niespodziewane
zwycięstwo.