indywidualny puchar polski (IPP)
- rozgrywki zawieszone -

Zawody indywidualne rozgrywane w latach 1986-1989 w których uczestniczyli najlepsi zawodnicy polskich ligowych zespołów, po jednym z każdego z nich, kwalifikowani do startu na podstawie zdobyczy punktowych wraz z bonusami w poprzednim sezonie (dziesięciu z pierwszej ligi i sześciu z drugiej ligi).
Pomysł rozegrania nowej imprezy narodził się przed sezonem 1986. W Regulaminie i kalendarzu sportowym na ten właśnie rok zawodnicy, trenerzy i działacze klubowi znaleźli podstawowe informacje o imprezie. Puchar rozgrywany był w formie jednego turnieju. O tym kto miał prawo startu w zawodach mówił artykuł 112 - W Indywidualnym Pucharze Polski startuje 16 zawodników, po 1 ze wszystkich klubów pierwszoligowych (w ówczesnej I lidze, czyli dzisiejszej ekstralidze jeździło 10 drużyn - przyp. RN) i z sześciu najlepszych klubów II ligowych. Prawo startu miał zawodnik danej drużyny, który legitymował się w poprzednim sezonie największą liczbą zdobytych punktów wraz z bonusami. Nagrodą dla zwycięzcy był, jak głosił kolejny punkt regulaminu: - Puchar z emblematem Polskiego Związku Motorowego i odpowiednim napisem.

Przyjęto także rozwiązanie, że gospodarzem turnieju o Indywidualny Puchar Polski będzie miasto-siedziba klubu, który w poprzednim sezonie wywalczył awans do I ligi. Stąd też pierwszą edycję IPP rozegrano 27 kwietnia 1986 w Tarnowie (miejscowa Unia wygrała rozgrywki o mistrzostwo II ligi w sezonie 1985 i awansowała do ligi I), roku. Kolejne odbyły się na torach w Gnieźnie w 1987 roku, Opolu w 1988 roku oraz ostatnia edycja rok później w Ostrowie Wielkopolskim. Jednak to pierwszy IPP był najbardziej pamiętny, po pierwsze ze względu na ogromne zainteresowanie jaki wywołał, po drugie ze względu na bardzo wysoki poziom sportowy. Prasa donosiła, że trybunach stadionu w tarnowskiej dzielnicy Mościce (chociaż wtedy obowiązywała oficjalna nomenklatura Tarnów Zachodni, nazwa Mościce od nazwiska przedwojennego prezydenta Ignacego Mościckiego "władzy ludowej" nie mogła przejść przez gardło) zjawiło się aż 20 tysięcy widzów!

Pierwszą rywalizację wygrał z kompletem punktów Żabiałowicz, Huszcza był drugi tracąc tylko ten jeden punkt do popularnego "Żaby", a trzecie miejsce zajął Janusz Stachyra z rzeszowskiej Stali. Dla lidera Apatora triumf w pierwszej edycji IPP był zapowiedzią wyjątkowo udanego roku na krajowych torach. Został bowiem w nim indywidualnym wicemistrzem kraju, wygrał ligę z Apatorem, został też mistrzem Polski w parach.

Indywidualny Puchar Polski nie przetrwał transformacji ustrojowej. Ta cykliczna impreza przetrwała tylko cztery lata. W teraźniejszych czasach zdaje się że Indywidualny Puchar Polski także nie miałby szans na przetrwanie. Pomimo wysokiej rangi zawody te byłby z pewnością omijane przez najlepszych zawodników startujących w polskich klubach. Można także tak o tym sądzić po upadku Drużynowego Pucharu Polski, który mimo atrakcyjnej formuły rozgrywania zawodów nie zdołał przetrwać w latach 90 ubiegłego wieku. Tylko nieco więcej szczęścia miał Indywidualny Puchar Europy, który według podobnych zasad (jeden zawodnik z danego kraju) rozpoczął swój żywot podobnie jak w IPP w 1986 roku.

Źródło:
Wiesław Dobruszek; "Żużlowe ABC" t. I; Leszno 2004
Artykuł Roberta Nog:
Żużlowe podróże w czasie (105):
Indywidualny Puchar Polski

Medaliści Indywidualnego Pucharu Polski
Rok	Miasto
1986	Tarnów	Wojciech Żabiałowicz Toruń	Andrzej Huszcza Zielona Góra	Janusz Stachyra Rzeszów
1987	Gniezno	Wojciech Żabiałowicz Toruń	Ryszard Dołomisiewicz Bydgoszcz	Roman Jankowski Leszno
1988	Opole	Andrzej Huszcza Zielona Góra	Ryszard Dołomisiewicz Bydgoszcz	Dariusz Stenka Gdańsk
1989	Ostrów	Piotr Świst Gorzów	Roman Jankowski Leszno	Antoni Skupień Rybnik
Rozgrywki zawieszone

Podziękowania za pomoc w opracowaniu tabeli
dla Marka Maliszewskiego

medalowe zdobycze KLUBÓW w Indywidualnym Pucharze Polski					medalowe zdobycze ZAWODNIKÓW w Indywidualnym Pucharze Polski
Klub					Zawodnik
	2				Wojciech Żabiałowicz	2
	1	1			Andrzej Huszcza	1	1
	1				Piotr Świst	1
		2			Ryszard Dołomisiewicz		2
		1	1		Roman Jankowski		1
			1		Janusz Stachyra			1
			1		Dariusz Stenka			1
			1		Antoni Skupień			1