1961-04-15
MKŻ Toruń - Legia Krosno 28 : 47

Na klika dni przed meczem do toruńskiej sekcji żużlowej wpłynęła wiadomość, że wyznaczone zgodnie z kalendarzem zawody drugiej rundy drugoligowych rozgrywek musza odbyć się 15 kwietnia, a nie tak jak zaplanowano dzień później. Dla toruńczyków była to inauguracja sezonu na własnym torze, a przeciwnikiem miała być aspirująca do grona pierwszoligowców, Legia Krosno.
Wiadomość ta zaskoczyła toruńską drużynę i w pośpiechu zwołano posiedzenie sekcji podczas którego omówiono zakres przygotowań toru, stadionu, maszyny startowej i montażu wieży sędziowskiej, a także podjęto trudny temat motocykli i co najwazniejsze ustalono skład i plan treningów dla całej drużyny na ten niewątpliwie trudny mecz. Pieczę nad przygotowaniami przejął sam prezes inż. Kilarski, a o stronę sportową miał zadbać jeżdżący trener Marian Rose.

Niestety inauguracja na własnym torze okazała się również porażką dla zespołu toruńskiego w stosunku 28 : 47. Trzeba jednak obiektywnie oddać, że goście górowali nad gospodarzami w wielu elementach żużlowego rzemiosła.
Torunianie do spotkanie przystąpili tylko piątką zawodników - bez Stachowiaka, który z niewiadomych przyczyn nie stawił się na zawodach. W jego miejsce nie udało się działaczom ściągnąć rezerwowych Ptaka i Podhajskiego, co nieco obniżyło motywację w drużynie i zawodnicy przegrali to spotkanie jeszcze przed wyjechaniem na tor. W czterech biegach startował tylko jeden toruński zawodnik i te pojedynki kończyły się zazwyczaj dubletem gości. W sumie MKŻ wygrał tylko pięć biegów (raz wygrał Cheładze i trzykrotnie Rose) trzy razy zremisował i pięciokrotnie przegrał. Zatem z prostego matematycznego rachunku wynikało, że o wygranej Legi zadecydowały być może małe punkty, których w czterech biegach nie miał kto zdobywać.
Siedmiotysięczna publiczność nie mogła się jednak nudzić, zwłaszcza oglądając te biegi w których pod taśmą stawali Rose, Cheładze i Sargun. To właśnie ta trójka niekiedy wręcz w dramatycznych okolicznościach walczyła z rywalami, a o tym kto "wpadnie" na metę jako pierwszy decydowały dosłownie metry.
Najlepszym toruńskim zawodnikiem był Rose, który przejął na siebie cały ciężar walki. Dzielnie wtórował mu Cheładze, ale defekt przeszkodził mu w dowiezieniu do mety dwóch zwycięstw. Słabiej zaprezentował się z kolei Jaworski oraz wykazujący braki kondycyjne Kowalski.

Po spotkaniu prezes Kilarski nie krył smutku z powodu przegranej, ale nie załamywał rąk, bowiem jak twierdził drużyna zacznie zdobywać ligowe punkty, gdy tylko z Lublina dotrą żużlowe maszyny. Dodatkowo prezes tajemniczo wspominał o wzmocnieniu drużyny zawodnikiem leszczyńskim.