Urodzony w 1931 roku.

Jako mieszkaniec dzisiejszej ulicy PCK w Toruniu, niezbyt daleko miał na stadion żużlowy przy ul Bema, gdzie w latach '40 rozpoczął swoje starty na żużlowym rumaku. Pasja do motocykli w młodym Bogdanie została zaszczepiona jednak w warsztacie Edmunda Turowskiego przy ul. Grudziądzkiej, gdzie na co dzień spotykali się zawodnicy by pracować przy swoim sprzęcie. Torunianin szybko stał się czołową postacią to toruńskiej Gwardii i jako dziewiętnastolatek odjechał sezon życia, zwieńczony powołaniem do reprezentacji Pomorza na mecz Wybrzeżem rozgrywany w Malborku. Drużynę wspólnie z Gwizdalskim tworzyli ówczesny lider w regionie Zbigniew Raniszewski, Czesław Szałkowski z Grudziądza i Zbigniew Chałupczak, najlepszy żużlowiec z Inowrocławia, drużynowy mistrz Polski z Unią Leszno z 1951 roku. Wybrzeże z Jerzym Dąbrowskim, ówczesnym mistrzem Polski z PKM Warszawa w składzie, było faworytem, ale przegrało 26:31, a toruńczycy dołożyli do dorobku drużyny 9 oczek.

Nazwisko zawodnika pojawiało się jednak znacznie wcześniej w protokołach i gazetowych wynikach z turniejów i meczów na motocyklach przystosowanych.

Rozwiązanie toruńskiej Gwardii i przekazanie sprzętu do centrali w Bydgoszczy zakończyło kariery wielu zawodników. Gwizdalski ścigał się jednak dalej w wyścigach na trawie, by w 1956 roku na wieść o śmierci kolegi z drużyny Zbigniewa Raniszewskiego zakończyć karierę.

Bogdan Gwizdalski zmarł jako mieszkaniec Torunia w 2013, nie zabiegając o przypominanie o swoim wkładzie w tworzenie toruńskiego speedwaya.