WORONKOW Wladimir
Łotwa


Urodzony 23 Marca 1963 roku

Władimir Woronkow przygodę z żużlem zaczynał za czasów ZSRR w Leningradzie, ale większa część jego kariery była związana z Lokomotivem, począwszy od startów w mistrzostwach Związku Radzieckiego. Później były występy w otwartych mistrzostwach Rosji, do tego można doliczyć starty w lidze fińskiej w barwach Lokomotivu oraz Newy St. Peterburg, która tak naprawdę też była Lokomotivem, tylko pod innym szyldem. Woronkow bronił też barw reprezentacji Łotwy po odzyskaniu niepodległości.

W polskiej lidze zadebiutował w barwach Apatora Toruń w roku 1992 z którym wywalczył brąz DMP.
W kolejnych latach bronił Iskry Ostrów (1993-1994), JAG Speedway Łódź (1995), RKM Rybnik (1996-1997), ŁTŻ Łódź (1998-1999).
Po roku 1997 zawodnik występował na torach polskich tylko w zawodach indywidualnych.

Oto jak wspomina ten czas w jednym z wywiadów: "Broniłem barw drużyn z Rybnika, Ostrowa i Łodzi. W tej ostatniej startowałem na pozycji stranieri razem z Samem Ermolenką. Ciekawe były to czasy, pakowałem motocykl do swojego Forda Scorpio, brałem mechanika i ruszaliśmy w trasę. Apogeum mojej kariery w Polsce miało miejsce w 1992 roku, kiedy startowałem w Apatorze Toruń. Wywalczyliśmy wtedy brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski. Ale jakoś tak się wydarzyło, że nie mam tego medalu. Wszystko było dobrze, startowałem w miarę regularnie, punkty zdobywałem, ale medalu nie mam, nie dotarł do mnie. Może kiedyś uda się naprawić ten mały błąd? Byłbym bardzo wdzięczny".

W roku 1998 zdobył Indywidualne Mistrzostwo Łotwy. natomiast w roku 2001 był uczestnikiem Klubowego Pucharu Europy i wraz z drużyną Lokomotiv Daugavpils zdobył brązowy medal.

Władimir Woronkow zakończył karierę żużlową po poważnej kontuzji (złamanie nogi) w roku 2003 w barwach Lokomotiv Daugavpils.

W roku 2004 został trenerem w klubie Speedway Centre Daugavpils i powierzono mu opiekę nad adeptami sportu żużlowego. Ponadto w meczach wyjazdowych łotewskiej drużyny pełnił role trenera pierwszego zespołu, a w meczach domowych wcielał się w rolę toromistrza.Do funkcji tych zachęcił go legendarny trener i toromistrz Wasilij Diwakow, który zdradził mu kilka torowych oraz szkoleniowych tajemnic. Co prawda nie mógł się poszczycić taką liczbą wychowanków jak Diwakow, ale z bardziej znanych nazwisk, które rozpoczynały karierę u jego boku, można wymienić Maksima Bogdanowa, Andrzej Lebiediewa oraz Artiom Juhno.
Ciekawostką jest to, że przygotowując tor były zawodnik korzysta z polewaczki odziedziczonej po Diwakowie. ZIL-130, wyprodukowany na początku lat 70. zeszłego stulecia, stał się jednym z symboli żużla w Daugavpils i choć wiele razy ostrzegano Daugavpilski klub, że więcej nie otrzymamy licencji z taką polewaczką, to pojazd spełnia swoją rolę i w czasie zawodów nie zaliczył żadnego defektu. Jako narzędzie do równania toru służy mu szyna kolejowa, odziedziczona, a jakże od Diwakowa i co ciekawe z tą szyną, pod kierownictwem Tomasza Golloba, Woronkow przygotował tor przed pierwszym historycznym Grand Prix Łotwy, a stan toru po treningu spotkał się z uznaniem Golloba, który aktywie wspierał działaczy w pracach torowych.

Wyniki ligowe zawodnika w barwach toruńskich
Sezon mecze biegi punkty bonusy Średnia
biegowa
Miejsce w
ligowym rankingu
1992 6 23 35 6 1,783 -

strona główna

toruńskie turnieje turnieje światowe turnieje krajowe
zawodnicy trenerzy mechanicy działacze
klub statystyki sprzęt