srebrna ostroga IKP

W 1959 roku z inicjatywy kierownika toruńskiego oddziału "Ilustrowanego Kuriera Polskiego" Józefa Ryczkowskiego zorganizowano po raz pierwszy zawody o tzw. "Srebrną Ostrogę IKP". Nagrodą był puchar, którego projektantem był artysta grafik Aleksander Sysko. Ostrogę wykonano w PZWANN, Toralu, WSOWRiArt oraz toruńskich warsztatach rzemieślniczych.

Działająca w latach pięćdziesiątych przy Lidze Przyjaciół Żołnierza sekcja żużlowa borykała się ze sporymi problemami finansowymi. Sekcji groziła likwidacja. Wierni kibice zwrócili się wówczas do redakcji IKP o interwencję. Sprawa istnienia sekcji została rozpatrzona na posiedzeniu z ówczesnym sekretarzem KM PZPR Bolesławem Różyckim wielkim miłośnikiem sportu żużlowego. Ostatecznie zadecydowano że toruńskimi żużlowcami zajmie się PZWANN (Ema-Apator).
Sekcja potrzebowała jednak poparcia społecznego. Wtedy właśnie odział IKP w Toruniu zafundowała nagrodę przechodnią o którą mieli rywalizować najlepsi żużlowcy z krajowej czołówki. Puchar wykonali pracownicy TROL z dyrektorem Sztompką na czele. W produkcji wyróżnili się również pracownicy grawerni, Polerni, Galwanizerni i Działu Mechanicznego. Puchar zaprojektował artysta-rysownik p, Sysko.

Turnieje o puchar IKP  miał zwielokrotnić grono stałych kibiców i sympatyków czarnego sportu. Zawody spotkały się z uznaniem i zainteresowaniem kibiców co spowodowało, że stały się imprezą cykliczną rozgrywaną na toruńskim torze przez szereg lat zwykle była rozgrywana po zakończeniu sezonu.
Na początku turnieje odbywały się według popularnej wówczas trzynastobiegowej tabeli, z udziałem trzynastu zawodników. Nikogo nie raziło, że niektórzy zawodnicy praktycznie kończyli zawody, a inni dopiero je zaczynali, a regulaminowe przerwy między biegami dochodziły do ponad pięciu minut. Później rywalizowano wg klasycznej dwudziestobiegowej tabeli z udziałem szesnastu zawodników.
Niestety nie udało się zachować ciągłości imprezy, bo w latach dziewięćdziesiątych wraz z likwidacją oddziału IKP całkowicie zawieszono tę ciekawą rywalizację.

O samej gazecie można napisać tyle, że pierwszy numer "Ilustrowanego Kuriera Polskiego" ukazał się 22 października 1945 roku. Przez wiele lat wydawana jako organ Stronnictwa Pracy, gazeta uchodziła za w miarę niezależną od obowiązującej linii propagandowej. Po 1989 roku tytuł na pewien czas znalazł się w jurysdykcji ojca Rydzyka, potem trafił w ręce spółki 4 Media. Na łamach "Kuriera" publikowali m.in. nieżyjący już Łukasz Górski, Jerzy Florczyk, Marceli Bacciarelli. Karierę w IKP-ie zaczynało wielu znanych dzisiaj dziennikarzy. Ostatni numer gazety ukazał się 3 stycznia 2003 roku.