2000-05-03
Apator Netia Toruń - Unia Leszno 53 : 37

Pojedynek toruńsko - leszczyński rozpoczął się od remisu. Zwyciężył doskonale dysponowany Sullivan, a nieoczekiwanie Jaguś nie sprostał Korolewowi, dobrze jadącemu taktycznie.
W biegu kolejnym Kościecha wraz z Walczakiem po udanym starcie jechali parą, aż do samej mety zdobywając tym samym pięć punktów i zapewniając torunianom prowadzenie. Pierwsze kółko wyścigu III zapowiadało identyczny rezultat. Za prowadzącym Kowalikiem dzielnie jechał Pawlikowski, odpierając ataki zdobywcy DMŚ Jasona Lyonsa, który uporał się z juniorem dopiero na kolejnym okrążeniu. Wyścigi następne nie przyniosły wielu emocji. Pawlikowskiego zastąpił Chrzanowski, który w dwóch kolejnych biegach nie odegrał żadnej roli. W odsłonie siódmej goście wprowadzili rezerwę taktyczną w osobie Lyonsa przy sześciopunktowym prowadzeniu Apatora. Po tym biegu zmniejszyła się ona do czterech oczek. Zwyciężył właśnie Lyons (atakowany na całym dystansie przez Kowalika), a Roman Jankowski przyjechał trzeci. Leszczyński zespół poderwał do walki syn jeżdżącego trenera Łukasz, który tuż po starcie pokazał plecy toruńskim zawodnikom w wyścigu dziewiątym (analogiczna sytuacja miała miejsce w biegu trzynastym). Z niesfornym juniorem poradzili sobie dopiero na dystansie odpowiednio Kościecha i Jaguś. Ten ostatni jedyny udany bieg zaliczył przy wydatnej pomocy motocykla Mirka Kowalika. Unia próbowała ratować oddalające się zwycięstwo poprzez dwie kolejne rezerwy taktyczne : Nicholls w jedenastym i Jankowski w dwunastym. Nie zmieniło to obrazu spotkania, gdyż w wspomnianych biegach odnotowano remis, podobnie jak w wyścigu poprzednim i następnym.
Dwa ostatnie biegi nominowane to podwójnie zwycięstwa zespołu Apatora. W pierwszym z nich po starcie na prowadzeniu znalazł się Jacek Rempała, lecz już na prostej został wyprzedzony przez obu torunian. Próbował on odzyskać utraconą pozycje wykorzystując momenty niezrozumienia Chrzanowskiego z Kowalikiem. Skończyło się to ładną walką i w efekcie zatarciem silnika na ostatnim okrążeniu właśnie przez Rempałę.

W zespole toruńskim wszyscy zasłużyli na pochwałę, choć o wiele więcej zapewne wymagano od Wiesława Jagusia. Leszczynianie zaś mając tylko do dyspozycji wygrywających biegi zawodników zagranicznych, nie mogli osiągnąć sukcesu. Słowa uznania jednak należą się obu panom Jankowskim.